احمد سعیدي وايي له هیواده مهاجرت ته اړ شوی

د ده په اړه هم هغه د دری ژبي فولکلوریک متل ډیرپځای بریښی کوم چی وایی :تا که می چله بچلان، وقتیکه نچلید بدوان! دپورته ذکر شوی متل بنسټیز نکل همداسی دۍ چی وایی یووخت یو دوپه سړی په یوه کلي کی ځان ملا معرفی کړۍ وو،د ژمی په مهال د کلی خلکو خپل اولادونه د زده کړی پخاطر جومات ته ورلیږل چی ملا څه ور وښيي! خو ملا به تل همدا یو ټکۍ ورته ویلو: تا که می چله بچلان، د ژمی موسم پای ته ورسیدو کلیوال پوه شول چی ملا یی اولادونو ته یوازی همدا یوه جمله ورښوودلي،نو یی د ملا څخه دعلت پوښتنه وکړه.پځواب کی ملا ورته وویل چی که غواړۍ ددی له پند او عبرت ډکي جملی له اصل خبرشۍ نو ماته دلته یو آس خورجین او د سړی سریوڅه روپۍ را ټولی کړۍ چی زه یی دلته پهمدی میدان کی په تجربه دروښييم، ساده زړیوکلیوالو همداسی وکړل.لدی پورته فرمایشاتو تر لاسه کولو وروسته دوپه سړۍ په آس سپور شو خورجین یی هم تینګه کړه او آس یی قمچینه کړ اود کلی څخه د تیښتی په مهال یی دغه وروستۍ جمله په زوره وویله : وقتیکه نچلید بدوان

البته ښاغلی احمد سعیدي به ډیر مجبوره شوی وی چه وطن یی پریښود. که نه دده عمر دا تقاضآ نه کوی چه بهر ته مهاجر شی، ځکه په دغه عمر کی په بهرنی هیوادونو کی مهاجرت ډیر سخت او دکړاونو او ذهنی تکلیفونو سره مخامخ ژوند دی.

الله ج دیی ځمونږ وطن ته ډیر ژر آمن راولی

چرک کم مرداری یی کمه
ښه شو چی لاړ هسی متعصب انسان ؤ

زوی یی په سریلانکا کي په افغان سفارت کي پرته د ډیپلوماتیکو تجربو د مستشار په توګه ورته مقرر کړو خو تاند لیکلی چي نوموړی ته په حکومت کي ځای ور نه کړل شو