در شرایطی که ظاهراً این دو کشور خود را همکار و حامی صلح و ثبات افغانستان قلمداد می کنند و در هر نشستی خویش را طرفدار تأمین صلح پایدار در افغانستان و منطقه اعلام می کنند ، اما اسناد و شواهد به دست آمده از میدان های نبرد در افغانستان به ویژه ولایت های فراه ، نیمروز و کندز بر عکس این ادعا ها را ثابت می سازد.
سوال اینجاست که چه عواملی باعث مداخلات کشورهای ایران و روسیه در امور افغانستان و حمایت مخفیانۀ این کشورها از مخالفین دولت به ویژه گروه طالبان می باشد؟
امریکا به عنوان مهمترین همکار راهبردی افغانستان و بزرگترین کمک کنندۀ حکومت این کشور از یک و نیم دهه بدینسو دخیل در قضایا بوده و تا کنون علاوه بر کمک های نظامی و آموزش و مشوره دهی نیروهای امنیتی افغانستان ملیارد ها دالر کمک مالی را نیز به این کشور نموده است.
کشورهای روسیه و ایران که امریکا را رقیب جدی خویش می پندارند و حضور این کشور را در افغانستان تحمل نتوانسته و از حضور گستردۀ امریکا در افغانستان رنج می برند به همین منظور در تلاش این استند که از طریق کمک به مخالفین حکومت افغانستان زمینۀ حضور امریکا را در این کشور زیر سوال ببرند و از جانب دیگر نفوذ مخالفین را گسترش داده و جلو ترقی و ساخت و ساز را در افغانستان بگیرند.
در حال حاضر محصولات متعدد تولیدی کشور ایران که از بازار خوبی در افغانستان بر خوردار می باشد و بیشترین در آمد را از این مدرک دارد نمی خواهد بنیه های اقتصادی افغانستان تکامل نماید و از جانب دیگر قسمت بزرگی از مناطق شرقی ایران به وسیلۀ آب دریاهای افغانستان سرسبز می شود و از همین رهگذر ایران امنیت و ثبات را در افغانستان به نفع خویش نمی داند زیرا با تامین امنیت در کشور طبعاً حکومت روی زیر بنا ها توجه می نماید؛ طوری که در حال حاضر بند سلما به بهره برداری سپرده شده ، بند کمال خان و سایر بند های آبگردان در مناطق غربی و جنوبی کشور در زیر کار قرار دارند ، بناءً حکومت ایران بیم از آن دارد که این بند ها باعث کم آبی در شرق ایران نگردد به همین خاطر به صورت پنهانی مخالفین حکومت را تجهیز و تمویل می نماید و با استفاده از آنها در مقابل پروژه های کلان چالش آفرینی می کند.
روسیه نیز که رقیب سر سخت امریکا می باشد به هیچ وجه تحمل حضور امریکا و توفیق این کشور را در راستای مبارزه با تروریزم ندارد به همین منظور گروه طالبان را حمایت و آنها را به بازدید از آن کشور دعوت نموده بودند تا در مورد چگونگی کمک ها به این گروه گفتگو نمایند، زیرا هیچگاه روسیه شکست سنگین خود را در مقابل مجاهدین افغانستان فراموش نمی کند و از همین رو می خواهد تا با چالش آفرینی در افغانستان از جهتی مشروعیت حکومت افغانستان را به چالش بکشد و از جهت دیگر رقیب خویش (امریکا) را از منظر سیاسی مغلوب جلوه دهد.
به صورت فشرده باید گفت که دولت افغانستان طوری که سیاست خارجی اش را در قبال پاکستان حساب شده طرح نموده و توانسته است آن کشور را زیر حِرم فشار های جهانی قرار دهد، ایجاب می کند تا در مورد ایران و روسیه نیز این چنین سیاست را در پیش گیرد.
زیرا سپاه پاسداران ایران عامل کشتار هزاران تن از هموطنان ما در جنگ های عراق و سوریه گردیده و در حال حاضر به شدت به مسایل مذهبی از طریق منابع خویش دامن می زند و استخبارات کی جی بی نیز از گذشته های دور تا اکنون مغرضانه عمل نموده و با توجه به شرایط موجود در منطقه بازی های دوگانه را در پیش گرفته است.