علی سمیع*
موضوع اساسی و گفتمان داغ انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۹۸ افغانستان را مقایسه ی کار های پیشرفتی، زیربنایی، تجارتی و اقتصادی پنج سال غنی-عبدالله در برابر کار های ۱۴ ساله کرزی- مقاومتگران تشکیل خواهد داد.
مقاومتگران و مجاهدین بجز از نقدها و شکایت های سلیقوی، احساساتی و عاطفی چیزی بیش در خوابگاه کلاشینکوف انتخاباتی برای انداخت نمی داشته باشند، از سوی دیگر تیم انتخباتی طرفدار حکومت با دست باز و پر از امکانات اقتصادی، حمایت کشور های منطقوی و مخصوصا غربی و هزاران مثال عینی از کار ها و فعالیت های خود، در برابر رقبای انتخاباتی خود قویتر و پر انرژی تر خواهد درخشید.
تیم انتخاباتی طرفدار حکومت چانس زیاد برای برنده شدن دارد، اما از همین حالا باید مدیریت بحران های مابعد انتخابات را طرح ریزی و دیزاین نماید. یکی از راه های آن عبارت از گرفتای افراد مسلح تحت فرمان مخالفین سیاسی می باشد، اگر تا انتخابات ریاست جمهوری تمامی آنهارا گرفتار ننماید، باز هم دلهره ی گرفتاری را در وجود آنها غرس می نماید، از این گرفتاری ها و چرخش ها بر می آید که قیصاری یا هیچ رها نمی شود یا بزودی رها نمی شود و یا هم اگر رها شود همکار حکومت باقی خواهد ماند.
هدف اینست که آشوبگر محلی تحت فرمان سیاستگر بزرگ و شهرنشین باید بداند که رهبر اش اورا از چنگ حکومت نجات داده نمی تواند و او در گامبرداری مسئله ی بقا و نجات خود، باید انفرادی بسنجد نه به تکیه رهبر … .
راه دوم عبارت از ایجاد و حفظ امنیت نسبی در شش و یا هم سه ماه آخر حکومت می باشد. خلاصه: دست باز و پر از برنامه ی تیم طرفدار حکومت آشوبگران کوچک در هراس از گرفتاری و امنیت نسبی این سه مسئله کامیابی تیم طرفدار حکومت را قاطع و موقف تیم مخالف را در امر چالشزا سازی اوضاع بعد از انتخابات، نهایت ضعیف و ناکاره خواهد ساخت! متن فوق را بیاد داشته باشید، در نزدیکی ها و در زمان های بعد انتخابات ریاست جمهوری به این متن بر خواهیم گشت!
* علی سمیع تحلیلگر روابط بین الملل و اقتصاد جهانی نامزد دوکتورای رشته اقتصاد جهانی در پوهنتون کوروینوس بوداپست