بل لور: د اغلې کوچۍ لنډکۍ لیکنې‎

۲۹

لیدل

ناست وې. پام دې ما ته نه و. یو لاس دې تر زنې لاندې نیولی و. نه پوهیږم په کوم سوچ کې ډوب وې. ښه راته ښکاره شوې. مخامخ مې درته کتل. غوښتل مې کاملآ خاموشي وي. هیڅ غږ او غوږ نه وي. ما ویل سترګې مې دې باید جذب کړي. ستا د ښکلا روح راکش کړي.

راپام دې شول.ودې پوښتلم:

–          خیر خو دی چې داسې راته ګورې؟

ځواب ته مې ټکي نه لرل. سترګې مې واړولې. ‌ذهن کې مې ستا هغه تصویر شته خو نه یې شم لیدلی. اه ، کاشکې کامره راسره وای.

۳۰

ساعت تيري

د بورډينگ کارډ زلمي ته مې وويل داسې څوکۍ راکړي چې يا کومه مېرمن راسره ناسته وي او يا هم کوم سپين ږيرى. هغه مې خبره ومنله.
مونډۍ سپينه ږيره يې درلوده. ترڅنگ مې کښېناست. زهير راښکاره شو. سترگې يې له خوبه ډکې وې. د ډوډۍ پر وخت راوېښ شو. تر ما يې ډېره وخوړه. په اول وار يې داسې راته وکتل لکه د ژوبڼ نادره مرغۍ چې ويني. ويې پوښتلم:
– دوبۍ ته ځې؟
ومې نه غوښتل ځواب ورکړم. ده هم ټينگار ونه کړ. الوتکه چې ودرېده. سړي مخ رانژدې کړ، په ټيټ غږ يې راته وويل:
– هوټل کې يوازې کوټه لرم، که راسره ځې ساعت به دې تېر شي.

۳۱

عشق

له ليرې پوه شوم چې سم هلکان نه دي. داسې يې راته کتل لکه کامره چې عکاسي کوي. سترگې مې کښته کړې موبايل مې غوږ ته ونيوه ما ويل ځان بوخت وښيم. تر څنگ يې چې تېرېدم يوه يې بل ته وويل؛

 ـ په فون عشق کوي

. اوونۍ وروسته مې مور ته گاونډۍ ويلي و چې لور دې چا سره جوړه ده هلکانو په خبرو ليدلې. اوس ښوونځي ته نه ځم.

۳۲

پوښتنه

مور مې راته وویل مېلمنه ده پام پرې کوه. له ښاره راغلې د کلي هر څه بل ډول ورته ښکاري. کالي یې کلیوال واغوستل. غټې سترګې، سپین بشر یې ځلېده. ویل یې شنه پټي او د سنځلو ونې غواړي. د مازدیګر د لمانځه وخت و. ما ویل سړي به په جومات کې وي. ورسره ولاړم. په پټو کې یې څپلې وایستې. پړونی یې راوغورځاوه. وېښته یې خلاص کړل. په ټوپو شوه. شمال یې ويښته خواره واره کړل. زړه مې په دربا شو. نه پوهېدم څه ورته ووایم. مېلمنه وه. ډارېدم سړي یې ونه ویني. له پلاره ډارېدم. له وروره ډارېدم. دې ته یې والله که څه ویلي وای. زه به یې ملامتولم. پسې ورغلم. ټینګه مې ونیوله. ومې ډاره کړه. اوښکې یې په سترګو کې ډنډ شوې:

–         ښار لکه زندان داسې دی، دلته هم ازادي نشته؟