از چهار دهه به این سو تیکه داران قومی با استفاده از سمت و سوی قومی زبانی و دینی بیشترین سود را به نفع خود برده و قوم خود را در پرتگاه انداخته و هیچ گاهی برای فلاح قوم خود دست به آستین نشده اند و نخواهند شد، در این اواخر اقدامات حکومت جهت تحقق قانون رنگ و بوی قومی گرفته و بار دیگر این رهبران خام با استفاده از احساسات پاک شهروندان افغان یک را به جان دیگری انداخته و هر اقدام را رنگ قومی می دهند. همه ای ما می دانیم که جامعه افغانی بیشترین صدمه را از نفاق قومی دیده و این نفاق آب انداختن به آسیاب دشمن پنداشته می شود. از این رو نفاق قومی بیشترین اعتماد را بر پیکر جامعه زده و هر باری زیان های سنگین را جامعه متحمل شده است.
از آن جای که اعتراض حق هر شهروند هست و برای رساندن صدای خود به گوش حکومت می تواند با تعیین زمان و مکان دست به اعتراضات مسالمت آمیز بزند اما بندش شاهراه های بزرگ، آتش زدن به تاسیسات عام المنفعه خیانت و جنایتی هست بس بزرگ، از این رو همه ای شهروندان که می خواهند دست به اعتراضات بزنند با درک مسوولیت و رسالت خود برای بهبود وضعیت دست به کار شوند نه اینکه برای از بین بردن مکان های دولتی ضرری را به بیت المال متقبل شوند. زمانی حکومت دست به آستین می شود و برای تحکیم قانون برای دادخواهی مظلوم یک فرد را دستگیر می کند همین شهروند دست به اعتراض می زند و خواهان رهایی شخص مذکور می شود، در مقابل زمانی که فردی از سوی حکومت که مجرم پنداشته می شود بازداشت نشود باز هم همین شهروندان دست به اعتراضات می زنند و حق خواهی می کنند. جالب تر از همه که این کار بوی قومی به خود می گیرد، که این جرم کم از جرم تروریزم نیست.
هر زمانی منافع فردی رهبران قومی تحت خطر قرار کرفته دست به اعتراض و تحصن زده و مردم را به بهانه های مختلف برای منافع خود به این سو و آن سو حرکت می دهند، زمانی که نیاز های فردی شان تامین شد دیگر نه صدای از عدالت هست و نه صدای از حق خواهی، این بازی موش و پیشک تقریبا تکرار شده هست و چهار دهه از این بازی بیشترین سود را رهبران و تیکه داران قومی به نفع خود استفاده کردند، در هر انتخاباتی برای رسیدن به قدرت از احساسات پاک مردم استفاده کردند، زمانی که به قدرت رسیدند تیم موافق شخص نیک و خوبی بود زمانی که از قدرت کنار کشیده شدند تیم مورد نظر متعصب، و تک فردی بود. این همه قضاوت های خام نشان می دهد که تا حال هیچ فردی منحیث رهبر قومی برای منافع قوم خود ایستادگی نکرده هیچ گاهی حزب رسمی برای رسیدن به هدف والای خود کوشش نکردند تنها و تنها جیب خود را پر کردند. گاهی از سوی حکومت امتیاز گرفتند و گاهی از سوی کشور ها برای تحقق منافع کشور ها در افغانستان، این ها همه حقایق تلخی هست که انکار نمی شود و اگر فردی این حقایق را منکر می شود خود در دامان تعصب بند هست.
از تمامی شهروندان پاک نیت خود می خواهیم تا به این دلالان قومی نه بگویند، برای اتحاد، اتفاق و برادری میان اقوام ساکن افغانستان از هیچ نوع سعی و تلاش دریغ نورزند، زیرا نفاق در چنین وضعیتی به خیر هیچ قوم و لایتی نیست، ما دشمنان تا دندان مسلح داریم که از این وضعیت استفاده سو کرده و ما را به کشتن می دهد، بار ها در دهه ای اخیر تجربه شده که دشمنان مردم افغانستان به هیچ قومی رحم نکرده و نخواهد کرد، از این رو به جای دامن زدن به این موضوعات دست اتفاق و اتحاد را به هم دیگر بدهیم و یادمان باشد افغانستان متحد و یکپارچه برای فلاح مردم اش هست و افغانستان غیر قابل تجزیه برای همه ای شهروندان اش خیر می رساند، در مقابل صدای تجزیه، صدای مردم ما نه بلکه پروژه های خارجی هستند که توسط غلامان بی شرم شان در کشور پیاده شده هست، هیچ شهروندی نمی خواهد برادر پشتون، تاجک، ازوبیک و هزاره خود را از دست بدهد و هیچ فردی به فردی دیگر ارجحیت داده نمی شود، ما بجای نفاق و تعصب های قومی باید به ندای صلح که همه ای شهروندان از هر تباری آرزوی دیرینه ای شان هست لبیک بگویم و زمینه را برای صلح و آشتی مساعد بسازیم تا باشد افغانستان عاری از خشونت و جنگ داشته باشیم. افغانستانی که هر شهروند آرزوی یک بار امن دیدن اش را در دل دارد.
از این رو همه ای شهروندان به خصوص جوانان به جای رفتن به سوی رهبران نا خرد و نا بکار به سوی افغانستان متحد و متفق برویم و زمینه را برای صلح سرتاسری و انتخابات شفاف که همه ای اقوام ساکن خواهان اش هستند مساعد بسازیم، تاریخ چهل سال گذشته نشان داد که هر رهبر تنها خودش و خانواده در عیش و عشرت به سر می برد و بس، افغان از هر قوم و تبار دچار مشکلات طاقت فرسا هست، برای رسیدن به افغانستان امن نیاز هست تا دست به دست هم داده از برنامه های ملی و بازسازی حکومت استقبال کرده، نیروهایی افغان را حمایت کرده و راه را برای رسیدن به امن و آسایش فراهم سازیم. دیگر به رهبران نوکر و جاسوس، رهبران خود کامه و عیاش نه بگوید تا باشد افغانستان از این بحران داخلی که از سوی چنین رهبران طرح ریزی شده نجات پیدا کند.