در جهان امروز و در نقطهء کوچکی از آن کره زمین چه در آب ویا خشکه در بین زنده جانها از ذره بینی تا بزرگترین آنها که به چشم دیده میشوند، نه تنها در بین جنس ها بلکه در بین نوع ها هم موجود است. قدرتمندان ضعیفان را زیر فرمان دارند، در صورت خلاف رفتاری اذیت میکنند، از اجتماع رانده ویا کشته و پاره میشوند. در بین گوریلاها، شیرها، اسپهای وحشی، زنبورها و مورچه ها این بستگی نظام را به خوبی دیده میتوانیم.

اما در بین نوعی که خود را انسان باشعور میگویند و به این نام صفت و مقرراتی قایل اند که این را جز در نوشته ها و گفتار ها، مشاهده می شوند، در عمل کمتر به چشم می خورد. نام هایی چون حقوق بشر، دیموکراسی، آزادی و غیره همه سرنامه مقاله ها و عناوین کتب است و بس.
این قدرتمندان امروز کاشکی چون زورآوران زنده جان های نام برده شده، عمل کنند. اما اینها بدتر از آنچه فکر میشود، هستند. اینها نه اینکه ساحه زیر قدرت را زیاد ساخته‌ بلکه به زیبائی و دانش دیگران حسادت دارند و آنها را از بین میبرند.

درباره یکی از روش های آنها در فیسبوک به شعیع عیار ( نقل از گفتار لورنس عربی) از نوشته های “دری فوس” نویسنده امریکایی نوشته بودم. ممکن شما ه دیده باشید.

موضوع دوم را که در بین سالهای۱۹۸۲/۱۹۸۳ در یکی از جزایر ( کناری) به نام له پلمه در خانه یکی از آلمانی های سالخورده دوران نازی، کتابی به دستم رسید که از آن این تنها جمله را مینویسم: جهان غرب کله های از جنین داخل رحم تا انسان های صد سالهء آریائیها این منطقه را زنده باز کرده و معاینه کردند که چرا اینها ذکاوت عالی وزیبائی دارند. فیصله آنها بدان شد تا از دانشمندان اینها سالانه تا دو هزار نفر کشته شود.
این کار جایی را نگرفت. فیصله نا انسانی آنها بدان شد تا درین سرزمین گرسنگی، جنگ و ترس آورده شود تا اطفال در شکم مادرِ گرسنه، زیر فشار روحی و ترس نموی خوب ننمایند و بی احساس و نادان بدنیا آیند. اینست که تا اندازهء به مرام خود رسیده اند. گروپهای وحشت انداز از آسمانها نیامده اند. از بین بردن آنها با داشتن مدرن ترین قوای نظامی کمترین واحد وقت را در بر می گیرد.

هموطنان عزیز،

همسایه ها فرمانبردارانند که اگر خلاف آنچه هدایت داده شده، بکنند از بین میروند. جنگ و شورش به نام های مختلف، از بی قوایان در مقابل هرگونه قوا جز از بین رفتن و مرام طرف
مقابل را عملی کردن چیز دیگری نخواهد بود.
ممکن خط مشی سازمان صـــــدا (صلح،دیموکراسی،آزادی)، یگانه راه حل مشکلات باشد.‌

ځواب دلته پرېږدئ

ستاسو برېښناليک به نه خپريږي. غوښتى ځایونه په نښه شوي *