بیش از هر زمان دیگر خوش بینی ها به بخاطر رسیدن به صلح در زمان حکومت وحدت ملی بیشتر شده است. با وجود که همه روزه مردم افغانستان در این راه قربانی میدهند و میدان های نبرد نیز پر از خون است باز هم در هر دو طرف خوش بینی ها وجود دارد تا در مدت کوتاه افغانستان بتواند به صلح برسد.
امروز شهروندان پیش از هر زمان دیگر صدای صلح خواهی خود را از طرایق مختلف بلند نموده اند و صلح صدا میزنند. کشور های منطقه و جهان همچنان به یک اجماع فکری در مورد صلح افغانستان رسیده اند و آن این که تا زمانی صلح در افغانستان بوجود نیاید ضرر ناشی از آن همه جهان را فرا خواهد گرفت. به همین دلیل کشور های همسایه چون ایران ، پاکستان، چین روسیه ، کشور های آسیایی میانه و کشور های خاوری ، اتحادیه اروپا و ایالات متحده آمریکا از این پروسه به رهبری مردم و دولت افغانستان تاکید و تلاش ورزیده اند و این تلاش های هم اکنون به شدت جریان دارد. این که چی عوامل سبب کشانیدن اوضاع سیاسی افغانستان به اینجا بوده است که امروزه این خوش بینی ها بیشتر شده است سوالی است که به آن میخواهیم جواب ارایه کنیم.
برای ارایه جواب به سوال اصلی خود بهتر است نخست عوامل داخلی و سپس عوامل خارجی را بیان داریم تا به خوبی به جواب اصلی خود برسیم.
بعد داخلی: به قدرت رسیدن حکومت وحدت ملی اذعان را در نخست روز های حکومتداری به آن کشانیده بود که حکومت وحدت ملی توان مهار بحران ها و سرکوب نمودن تهدیدات امنیتی را نخواهند داشت . اما با گذر روز ها شرایط تغییر کرد و حکومت با وجود مهار مشکلات اقتصادی و تحقق طرح های اقتصادی خود در زمینه های نظامی و سیاسی دستاورد های زیادی بدست آورد. گذشته از مسایل اقتصادی که مورد بررسی ما اینجا نیست . شرایط نظامی و سیاسی در سال 2014 خیلی وخیم بود. زیرا از یک طرف حکومت تازه تشکیل یافت و از سوی دیگر بیشترین تعداد نیرو های خارجی افغانستان را ترک گفتند و نیرو های امنیتی کشور وظیفه تأمین امنیت را بدوش کشیدند . تلاش های نظامیان کشور در چند سال گذشته به منظور حفظ تمامیت ارضی ، استقلال و رفع تهدیدات امنیتی در کشور قابل ستایش بوده است و هم اکنون توانسته اند در خط نخست نبرد دشمن را همچنان از پا در آورند، شکست گروه طالبان از یک سو در میدان های نبرد و بلند رفتن قدرت نظامی کشور از سوی دیگر رهبری گروه طالبان را به این وا داشت تا به سیاست جنگی خود نرمش بی آورند و آهسته آهسته به صدا های مردم افغانستان جواب مثبت دهند.
بعد منطقه ای : زیانمند شدن کشور های منطقه بخصوص پاکستان به عنوان حامی درجه نخست و کشور های دیگر چون ایران ، روسیه ، چین و کشور های آسیایی میانه به عنوان متضررین تروریسم جهانی که با روی کار آمدن گروه طالبان درین منطقه جا گرفته و اکنون این کشور ها را تهدید میکنند. کشور های منطقه را که هر یک به نحوه یا به گونه مستقیم و یا به گونه غیر مستقیم مورد حمله تروریستان قرار گرفته اند وا داشته اند تا به یک اجماع فکری مشترک دست یابند. تلاش حکومت وحدت ملی در
محافل سیاسی منقطه ای و بین المللی و بخصوص سازمان های جهانی به منظور شناساندن پدیده تروریسم به عنوان یک پدیده مخرب و ویران کننده در منطقه و جهان این امکانات را در دست داد تا نشست های گوناگون مثل نشست های چهار جانبه میان افغانستان ، پاکستان ،چین و ایالات متحده ، نشست های چین و روسیه ، نشست لندن و اکنون نشست های سرنوشت ساز میان گروه طالبان و ایالات متحده امریکا بدست آید. بدون شک اجماع منطقه ای در مورد صلح افغانستان بدون تلاش های حکومت وحدت ملی امکان ناپذیر بوده است .
بعد جهانی : با روی کار آمدن اداره ترامپ و سیاست تروریسم ستیزی وی تا جای خیلی زیاد مشکلات را که حکومت وحدت ملی به منظور رسیدن به صلح داشت را حل کرد. حکومت وحدت ملی با استفاده و استناد از مواد پیمان استراتیژیک ایالات متحده آمریکا را وا داشت تا هر چی بیشتر به کمک های خود بر ضد جنگ در افغانستان تلاش نماید. دیدار های ریس جمهور غنی از ایالات متحده امریکا و به تعقیب آن بروز شدن میتود مبارزه ایالات متحده در جنوب آسیا تا جای زیادی طالبان را به مشکلات مواجه نموده است . زیرا ایالات متحده آمریکا به عنوان متحد استراتیژیک افغانستان با وجود مصارف گزاف مالی در افغانستان تا کنون نتوانسته است به اهداف تعیین شده خود دست یابد به همین دلیل جنگ را که ایالات متحده در 2001 آغاز نمود امروز اداره ترامپ با شرکای اقتصادی و سیاسی خود یعنی اتحادیه اروپا میخواهد به آن نکته پایان دهد به همین دلیل اجماع جهانی به منظور تحقق صلح در افغانستان بیش ار هر زمانی دیگر شکل گرفته است . به صراحیت میتوان گفت که اکثریت کشور های منطقه و جهان اکنون اتفاق نظر شان یکسان و مثبت بوده است و تلاش میکنند تا هرچی زودتر صلح افغانستان تحقق یابد و بدون شک تاش های حکومت وحدت ملی درین راستا در درجه نخست قرار داشته است و این نقشه راه صلح را حکومت وحدت ملی ترسیم نموده است.