پر چپ غوږ یې لاس کیښود، بل لاس یې پر دیوال راځوړند ساعت ته ونیو:
-انا و انا دې خو غوږونه راوخوړل
د انا یې مصنوعي غاښونه په خوله کې راپورته شول:
-ښه دی وخت راښیي
ځوان پر نوې رابوټیدلې ږیرې کلک کلک رغوی وموښه، موبایل یې بوډۍ ته ونیو:
-دغه څه شی دی؟ وخت وخت
-دا ساعت دې د نیکه د لاس نخښه ده
-ټکه ټکه ټکه ټکه له سهاره تر ماښامه
-زما لاس نه وررسیږي ورپورته شه راکوز یې کړه
ګر شو، زلمي میز راکش کړ. پرې وخوت. بوډۍ پرې غږ کړ:
-پام پام چې مات نه شي
هلک ساعت د دیوال له میخه راښکته کړ. بوډۍ پر کاغذي دستمال د ساعت ښیښه وموښله. هلک ته یې ساعت ونیو:
– دا سویچ مې مړ کړ نور ټک ټک نه کوي راځوړند یې کړه
ځوان ساعت پورې واهه، ساعت د بوډۍ له لاسه ولوید، د ساعت د زنځیرونو ګړنج ګړونج شو. ځوان له کوټې ووت. بوډۍ د ساعت پر درز شوې شیشې ورو ورو له سره تر پایه ګوته تیره کړه. دیوال ته یې سترګې پورته ونیولې. په هغه ځای کې چې ساعت راځوړند و د دیوال رنګ پاک ښکاریده.
پای