غلام مصطفی بیدار
خانم لنګی- دستار – عمامه عزت ماست، ما از هویت تاریخی خود با قیمت خون خود دفاع کرده ایم، برای محصولات پطلون، مینی ژوب، مینی شورت، مینی سکیرت ترکی، اروپایی، امریکایی بازاریابی ات خوب است ولی باید اقتصاد افغان ها را هم در نظر گرفت، نمیتوان در هرچا از محصولات امریکایی، اروپایی، ترکی و امثالهم استفاده کرد..
قیمت یک جفت لباس ترکی مناسب ونارمل برای فرد عادی
کرایه تکسی دوطرفه = 300 (همه موتر کرولا تویوتا، لندکروز، لکسس، فرونر ندارند)
جمعا مبلغ حدود = 15000 افغانی میشود که این مبلغ فقط بازار مصرفی یکبار یا دوسه بار دارد. – یک طرف خاک و هوای آلوده، از طرف هم کیفیت پایان جنس
جمعا مبلغ حدود 3500 افغانی میگردد..
این قیمت را برای خانم ها نمی سنجم، لباس مردانه ماه سه بار پوشیده میشود و هربار برای مردان با صلیقه سه روز دوام میارد.
لهذا منطقا برای تذریق فرهنگ ترکی، عطر فرانسوی، ساعت سویسی، کمربند ودریشی امریکایی، ستایل های اروپایی باید عواید سالانه ای یک فرد عادی این کشور حدود 98000 دالر باشد و وظیفه اش هم گرنتی باشد…
من نمیدانم انسانها تا کدام حد باید برای اجانب کار کنند وبرای فرهنگ شان تبلیغ کنند تا بتواند منافع شخصی خودرا تضمین کنند.
برای یک فرد عادی این کشور که لیلامی میپوشد و انواع مرض های سفلیس، ایدس، وایروس ها ومکروب های گوناگون را از خارج به افغانستان انتقال میدهند و باز باید به عنوان بازار مصرفی از دواهای کشورهای اسیایی استفاده کرد…
پیام من به مردمم اینست، که ماهویت وتاریخ خودرا داریم، بران افتخار میکنیم، از آن دفاع میکنیم وعاقلانه برای تغییر ان تصمیم میگیریم.
اینکه چادری فرهنگ کیست، چادر و حجاب چرا بر زنان فرض است از ان علمای کشور درمطابقت به اساسات دین مقدس اسلام دفاع کنند، وظیفه من نیست شما میدانید وعلمای کشور و دین مقدس اسلام… ولی لنگی هویت تاریخی من هست، مولانای بلخی، ابوعلی سینا، کاتب هزاره، احمدشاه بابا و خوشحال خان ختک، ابوریحان البیرونی و سایر علما، سران قوم، رهبران ما از ان استفاده میکردند.
عمامه – نشانه ای پختگی ما بود وهست، قدیما وقتی کسی به پختکی میرسید ، سران قوم یکجا شده براو لنگی یا عمامه میبستند، وقتی عروسی میکرد ولیاقت خانواده دار شدن را میرسید براو دستار میبستند، وقتی هم از درس های مکتب ومدرسه فارغ میشد براو دستبار بندی میکردند… چنانچه از عمامه و لباس مولانای روم امروز پوهنتون های خارجی وحالا پوهنتون های داخلی نیز تقلید کرده کلا و چپن به رسم همان لباس مولای بلخ میپوشند که نشان فراغت وعزت است… و افتخار= امیدوارم با این سه مثال جواب داده باشم – پیامبر اسلام برای جهاد ، مسجد و عام روز ها سه نوع لنگی داشت… یکی را دروقت غزوات برسرمیکردند، یکی را درمسجد و دعوت به سوی دین- یکی راهم در امور روزمره ..
عمامه نشانه ای محترم بودن محاسن سفیدان ماست… وقتی کسی عمامه بر سر نمود – نشانه ای انست که باید محترم شمرده شود… ولی برای پوشیدن عمامه- دستار شرایط موجود هست .
در مسایل قومی ومشر قوم بودن نیز وقتی پدر و یا کلان خانواده فوت میکند- لنگی یا دستار مسئولیت را به فرزند ارشد یا یکی از فرزندانش که اهلیت رهبری را دارد می بندند… ما باید اول از فرهنگ خود باخبر باشیم وبعدا در نمایشگاه ها روی ان تمسخر کنیم…
این تقابل شرق وغرب- فقط سکها توانسته اند از انچه بر سر میکنند دفاع کنند – ما تاحال نتوانسته ایم بخوبی دفاع کنیم که حالا ها عده ای که خودرا چیز فهم- دانشمند و دنیا دیده هم میدانند میایند وغیر مسولانه حرف میزنند تا با احساسات اقوام شریف و هویت ملی مان بازی طفلانه کنند.
هویت ما لباس ما، ارزش های ما. — امیدوارم این مشوره ها را از پروژه پروموت و یا اشرف غنی متفکر اقتصادی نوین نگرفته باشی که لنگی را توهین و نکتایی را تشویق کند تا برای ثبات بازار مصرفی افغانستان به دشمن پنجابی 10 میلیارد تجارت کند و از خون عرق ملت افغان هاتم بخشی نماید.
.مثل دری است که چنین میګویند: اګر در خانه کس هست ،یکحرف بس است ، او پښتو متل بیا داسی وایی:نصیحت په سنګین دلو اثر نکړی بیهوده پیرمحمد دُر وایی په سنګ.