سید جمال اخگر
در این اواخر ریزش باران های شدید در برخی از ولایت های کشور باعث خسارات مالی و تلفات جانی گردیده و نیز شماری از هموطنان ما مجبور به ترک خانه و کاشانه شان گردیده اند.
در شرایطی که مردم عزیز کشور رنجدیدۀ ما در گیر ده ها چالش از جمله فقر ، بیکاری ، نا امنی و … می باشند سیلاب ها نیز بر آن افزوده شد و برخی از باشنده گان ولایت های هرات ، بادغیس ، فاریاب ، هلمند ، کندهار و … را زیانمند ساخته است.
از این که حکومت افغانستان مکلف برای رسیدگی به مشکلات شهروندان کشور و تأمین مخارج شهروندان در هر حالت به ویژه در حالات اضطرار می باشد می بایست در این زمینه توجه هر چه بیشتر مبذول داشته شود.
با توجه به همین معمول دولت افغانستان نیز یک اداره را زیر نام اداره ملی رسیده گی به حوادث طبیعی ایجاد نموده بود که پس از ایجاد حکومت وحدت ملی این اداره غرض رسیده گی بهتر به حوادث طبیعی در حالات اضطراری به وزارت ارتقاء داده شد تا باشد در مواقع ضرورت رسیده گی بهتر صورت گیرد.
اما آیا وزارت مبارزه با حوادث طبیعی می تواند به تنهایی از عهدۀ این مسئولیت به خوبی بدر آمده و پاسخ گوی نیاز مندی های عاجل آسیب دیده گان باشد؟
قسمی که از نام این وزارت پیداست توقع میرود تا در حالات اضطرار به شهروندان و مناطق آسیب دیده رسیده گی نموده مواد و اقدامات اولیه را در زمینه روی دست گیرد.
با آن که مهار و رسیده گی به حوادث طبیعی وظیفه اصلی وزارت مبارزه با حوادث است اما با در نظر داشت امکانات موجود فکر نمی کنم که این اداره بتواند تمام نیازهای اولیه مناطق اسیب دیده را بر طرف نماید مگر با آنهم این وزارت در تبانی با وزارت دفاع ملی و همکاری سربازان دلیر کشور توانسته است تا حدودی پاسخگوی نیازمندی های اولیۀ مناطق آسیب دیده کشور گردد.
بناءً با توجه به آنچه گفته آمدیم برای مبارزه با حوادث طبیعی جه باید کرد و مسوولیت ما به عنوان شهروند این خاک در قبال آن چه می باشد؟
به قول سعدی علیه رحمه که چه زیبا و به جا فرموده است :
بنی‌آدم اعضای یک دیگرند
که در آفرینش ز یک گوهرند
چو عضوی به درد آورَد روزگار
دگر عضوها را نمانَد قرار
تو کز محنت دیگران بی‌غمی
نشاید که نامت نهند آدمی
مسوولیت ما به عنوان شهروند این خاک و یک مسلمان این است که در حالات اضطرار علاوه بر ارگان ها و ادارات دولتی ما نیز وجیبه خویش را ادأ نموده و آنچه در حد توان خویش داریم در امر کمک با آسیب دیده گان از هر لحاظ دریغ نورزیم تا باشد از یکسو دست افتاده گان را گرفته و از جانب دیگر همکار خوب و موثر مراجع دولتی خویش بوده و نیز سبب خوشنودی کردگار خویش گردیم.