د اسماعیل خان مرګ، دپارلمان په لاس!/ تمیم هراتی

ګرانه لیکواله دی خبرو دی هیڅ خوند رانکړی یا به زه نه ‌پوهیږم یا به ته هیله ده چی خفه نشی خو یوه خبره درته کوم چی دجمعیت د ګوند خلک هیڅ وخت داسی کار نکوی چی یو دبل په مینځ کی یی د خفګان او درز سبب شی هغه لکه زه مونږ او تاسی پښتانه داسی ندی چی اسلامی او دینی ګټی ورته له قومی او شخصی ګټو زیات ارزښت ولری بلکه کله چی مسله قومی او شخصی ګټو ته شی نو بیا د اسلام او دین په نوم څه شی نه پیژنی او د خپل ځان د بقا لپاره هر خس وخاشاک ته لاس اچوی دا هر څه چی دوی اوس روان کړی دا هسی یوه ډرامه ده که پښتنو واقعا هم قومی تعصب درلودی نو د طالبانو او حزب اسلامی مشرانو حکمتیار او ملا محمد عمر به ګیری خریلی وایی او د دیموکراسی پدی انډوخر کی به یی ځان شریک کړی وایی اوس به پشتنو انتخابات په اکثریت د اراو ګټلی وایی د عبدالله او بل وبل اخطارونو ته به هم بهانه نه وایی پاتی چی تقلب شوی او یا په هغه ولایتونو کی امن نشته نو خلکو څنګه دومره رایی ورکړی مطلب داچی دیموکراسی د پښتنو لپاره قدرت ته د رسیدلو ‌ډیر آسانه لار ده که قو می او تعصبی چلند وکړی ځکه په افغانستان کی د معتبرو سر شمیرونو له نگاه نه اکثریت دی ولی پښتنو هیڅ وخت قومی چلند ندی کړی بلکه همیشه یی د الله په دین غیرت کړی او خپل ځان او هر څه یی په تباه کړی و لو که هغه د هر استعمارګر او ښکیلاګر په مقابل کی و نو الله به هم ضرور په باندی غیرت کوی او له دی بد بختیو به ورته انشاالله یوه ورځ نجات ورکوی صحیح ده چی بعضی متعصبین به هم په کی وی سړی سل په سل د فرشته والی ادعا نشی کولای ولی دهغو متعصبینو گرد او چارک ته هم نشی رسیدلی چی د افعانستان په نورو قومونو کی دی او دنه تعصب ښه بیلګه یی هم داده چی د اکثرو پاچاها نو یی خپله ژبه نه وه زده لکه ظاهر شاه او امان الله خان او داسی نور ‌

Magar kela che ma de Abdulrahman Salahi Facebook pana wuleeda dase shkare che der mutaseb kas dey.
https://www.facebook.com/abdulrahman.salahi

د تاند د پاڼی چلوونکی ته
کله چی ستاسو پاڼه کی یوه تبصره ولیکل شی نو یو میسج راځی چی وروسته د اداری د کتلو څخه که به ستاسو نظر یا تبصره نشر شی خو زه وایم تاسو دا لمړی تبصره وګورئ چی یو بی بی ادبه انسان څه شی لیکلی دی او تاسو هغه تبصره نشر کړیدی، ډیره بده ده دا پاڼه ډیر کسان ګوری او لولی یی هیله ده چی داسی تبصری چی ښکنځلی پکی وی خاصتا د یو قوم پسی نو تاسو هغه مه نشروی

مننه

خبره د تعصب نه ده ، زمونږ ملی شعور لا دومره وده نه ده کړی چی خپلی ملی ګټی وپیژنو. اکثره وختونه مونږ ته نور خلک لارښوونی کوی او مونږ د دوی په خوله هغه کارونه کوو چی هم مو ځانونه تباه کړل او هم نور نه پریږدو چی یو سم کار وکړی.په مونږ کی لا پخوانی سیاسی مرضونه پاته دی او تر نن پوری یو بل ته خلکی . پرچمی ، اخوانی او طالب خطاب کوو . ترڅو چی داسی سره ویشلی یو دابه مو حال وی. د نورو سپکاوی نه کوو خو له هغوی یی باید زده کړو.
د دوکتور نجیب الله په رګونو کاویانی ، مزدګ ، وکیل ، بریالی ، علومی ، عظیمی ، آصف دلاور، او بابه جان ورننوتل چی د هغو په قومانده یی د خپلو پښتنو قوت په ملی اردو کی مات کړ او په ډیره آسانی سره یی د مسعود راتګ ته زمینه برابره کړه چی آخر یی د ده سر هم وخوړ .
د کرزی دیارلس کلنه دوره له هغو ډیره بدتره وه، د هغه د ګارد باډی ګارډان هم همداسی درواخله او په خپله واکمنی کی یی دومره پښتانه بمباری کړل چی چنګیز او انګریز ورته ګوته په غاښ پاته شول،
اوس هم د ښاغلی اشرف غنی همدا حال دی . ټول هغه کسان چی دوی عالیجناب ته یی رایه ورکړی وه له ځانه خوابدی کړل تر څو نور خوشحاله وساتی اما د دوکتور نجیب الله له تجربی نه ګټه نه اخلی ، چی کله یی یو له خپلو اوږو کوز کړ . ټولو ناری کړی چی مونږ خوږ شولو. د خپل انتقام لپاره یی ټول افغانستان ته اور ورته کړ.
«لوخی د خپل قام سپکاوی وکړ سر یی په اوبو کی ننوت».
دلته غواړم له ټول افغانه د ښاغلی محمدالله ساپی شعر تاسو ته رانقل کړم:

بی پنجشیره نه شل کیږی
محمدالله ساپی05.01.2015 10:04

یو سړی پخپل وطن کی ډیر غریب شو
وږی تږی بد قسمته بد نصیب شو
نه کوم کار اونه روزګار ورته پیدا شو
نفقې ته خپل حیران او په سودا شو
ورځ تر بلی مشکلات یې ډیریدل
اولادونه یې د ولږی زوریدل
یوه ورځی کور کې ده مشوره وکړه
هندوستان په لوری ده اراده وکړه
ویلی لاړ به شم وطن د هندوستان ته
ډیر دولت دنیا به وګټمه ځان ته
که خدای وکړی ډیر به جمع کړم دولت
بیا به خلاص شو دی نیستی او دغربت
یوه ورځی دا د هند په لور روان شو
سړی لاړو مسافر د هندوستان شو
سړی تیر کړل هندوستان کی څو کلونه
ورنه پاتی وو میرمن او اولادونه
چی ګټلې هغه بیرته یی خوړلی
په دی شان یی هلته شپې سبا کولی
نه یی فکر وو کورکلی نه هیواد ته
نه یی فکر وو میرمنی نه اولاد ته
پس له څو کالو وریاد شو خپل وطن
هم وریادی شوی لورګانی هم زامن
سړی بیرته خپل وطن ته شو راستون
ځان یی ورسوو کورته په ژوندون
هم یی ښځه هم بچی یی شول خوشاله
سړی کور ته شو راستون پس له څو کاله
بیا یې ښځی ورته تیری کړی کیسې
بی له تا وې په موږ سختی دلته شپې
بیا هم ګوره ما په فضل د خاوند
ښه په نره می تیرکړی دلته ژوند
ما په چرګ چورګړی خپل بچی ساتلي
هم می نولس روپی ګوره دی ګټلي
تا به هم وی هلته ډیر دولت ګټلی
زر یی وایه چیر ته تا هغه ساتلی
سړی جیب نه یوه روپی راوویستله
بیا روپو کې یې د ښځی واچوله
ویلی ښځی شل دی نه کړې بی له مانه
دغه یوه روپې ده څومره قدردانه
بی پنجشیره دی وطن کی نه شل کیږي
نه دا نولس په حساب کی حسابیږي
نه پښتون مړ نه پښتون دی جهاد کړی
نه ورکړی دی پښتون په وطن مړی
موږ ته ګوری د خپل حق نه ورتیریږو
خړی خړی ورته ګورو تری ویریږو

! د تاند د اداري ښاغلو چلوونکو ته

ستاسی په پاڼه کی د ښاغلي تمیم هراتی لیکنه چه د افغانستان د جهادي خاینينو د شیطانی هلوخلو او د هغوی د خاینو ‌‌‌‌‌څیرو څخه پرده برسیره کړي د قدر وړ ده. د ژورنالستانو دنده دا ده چه په یوه لیکنه مثبته یا منفی نیوکه هم خپره کړي مګر د ژورنالیزم اصول دا ندي چه د لیکوال پر شخصیت او یاد هغه پر ناموس ښکنخل دي هم نشر شی.
د شکیر تبصره وګورئ چه څه یی لیکلي. د تاند مسؤلین یا په سترګو ړانده دې او یا په خوب کښی ‌ډوب دې. زه دغه تبصره نه یواځی ښاغلی تمیم ته بلکه د تاند ټولو لوستونکو ته لوی اهانت بولم او تاسۍ ته مشوره در کوم چه د ژونالیزم اصول، انسانی کرامت، اخلا ق اواد ب مراعت کړی. مننه ‍