د سپږې یوه بله کیسه/ ارشاد رغاند

د سپږې کیسه راته مشهوره ښکاري، تاسې به هم اوریدلې وي. کوم کس و وایي، د سپږې په اړه یې معلومات لرل، په هره موضوع کې به یې بحث کاوه او دستي به یې خبره سپږې ته واړوله، چې سپږه داسې شی دی، داسې پیدا کېږي، داسې ژوند لري او. …
دا کیسه هغه ورځ په موټر کې د یو بل دغسې کس په لیدو را په یاد شوه، ده په دا هره خبره کې ویل چې اسلام او قرآنکریم شته، بل څه به نه یادوې، په قرآنکریم کې به دا شي وي، اسلام مو له یاده ویستی.
تر یوه وخته ورته غلی وم، باید هم غلی وای، ځکه اسلام او قرآنکریم خو زموږ مهم مقدسات دي، مګرپوه نه وم چې هم سفره مې دا یو هم سم پېژني نه، هسې د خپلو خبرو او نظرونو د قوي ښودلو لپاره سؤ استفاده ترې کوي.
ما د عادت مطابق مطالعه کوله، دی بل چاته لګیا و، هغه به ځان اوریدو ته علاقه مند نه ښوده، ده به غږ لوړ کړ، چې کوم بل څوک جذب کړي. هڅه یې کامیابه شوه، په یوې خبرې یې زما چورت خراب او د سترګو او کتاب یارانه وځپله، اساسي قانون ته یې کنځلې شروع کړې، د جوړونکو، منونکو او مدافعانو ټولو ښځې او خور و مور یې یاد کړل، ویل یې چې قرآنکریم شته، نو په دې قانون یې څه کول؟
زه چې د قانون له مدافعانو او که منونکو څخه یم، کنځلې مې ونه زغملی شوې، ده ته متقابلې کنځلې راته بد اخلاقي ښکاره شوه، کوشش مې وکړ، چې قانع یې کړم.
خو لکه ښه کلک قسم یې چې کړی وي، له خپلې خبرې او غلطۍ نه تېریده، ټولو نه دردونکې یې لا دا چې بحث کوونکي ښاغلي د حقوقو پوهنځی هم لوستی و.
د اساسي قانون په لوستو مې وپوښته، ویل یې لوستی یې نه دی او نه به یې په ژوند ولولي، د اسلامي مطالعې په اړه یې ویل، چې قرآنکریم لوستی شي، خو مانا یې نه ده ورزده.
که هرڅو ورته وایم، چې له خبرو سره اختلاف لرونکی کس دې کاپر، مرتد او د دوی په نوې اصطلاح سیکولر مه ګڼه نه یې مني.
ورته وایم، چې قرآنکریم خو ستا د عقیدې سم ساتلو لپاره استول شوی، پر الهي احکامو د برابر ژوند او عمل عمومي چوکاټونه یې درته ښودلي او تردې چوکاټ لاندې مسلمانان نورې لارې او قوانین ځانته ټاکلی شي، نه یې مني.
زه ورته وایم، چې په قرآنکریم کې یې د کابل – جلال اباد لارې کرایه درته څو ټاکلې، په غوسه کېږي، وایي قرآن ته توهین کوې.
هم سفره مې د قانون په اړه دومره ناخبره دی، چې په افغانستان کې د وضعي قوانینو پیل یو مخ ورته د امریکایي ځواکونو د راتلو نتیجه ګڼي، د کرایې په اړه هم وایي چې باید د اسلام او قرآن کریم له مخې پرېکړه وشي، خو چې وایم ته یې دا اوس وکړه، څنګه به یې کوې، وایي دا کار به ملاته پریږدو.
دا کرولا موټر چې چلوونکی یې نېږدې هر نیم ساعت پس د چرسو د یوه سګریټ لګولو لپاره دمه اخلي، ماته وړوکی افغانستان ښکاري، د اسلام او قرآن مبلغ په هرځل مخالفت چې د چرس څښلو دمې سره یې کوم، له ما او یو بل هم نظره سره مې نه یو لاس کېږي، د سروبي د بازار په یوه برخه کې ګورم چې په دواړو لاسونو یې د چرسو سګریټ خولې ته کلک نیولی او له خولې یې لکه د موټر یا جنراتور د سلنسر په شان لوګي راخېژي.
له سفره دا اوس کور ته ورسېدم، دا کرښې مې ولیکلې چې له اسلام او قرآن سره زموږ د سرسختې مینې د مدعیانو یو مثال خوندي پاتې شي.
اوس پردې فکر اخیستی یم، چې تر کله پورې به زموږ دغسې کسان هر یو خپله خوښه او سلیقه د اسلام او قرآنکریم په نوم له کوم منطق او پوهې پرته پر خلکو مني، له دغو لوړو مقدسانو نور ناخبره خلک به یې ترکله پر پرېکړو همداسې غولېږي؟
داسې سلګونه مثالونه به موږ هر یو لیدلي او تجربه کړي وي، خو لکه عادي شوي چې یو ورسره، هېر کړي مو دي.
پر اسلام د سم نه پوهېدو دا ستونزه عادي ګڼل لویه او بحران زېږونکې بې تفاوتي ده، د اسلام په اړه زموږ غلط باورونه سمول غواړي او تر هغې چې مو خپل دا او نورې جدي ټولنیزې ستونزې حل کړي نه وي، موږ به بیا، بیا د دغسې ناپوهو مفتیانو د پرېکړو او ګټو قربانیان یوو!