د شانګهای د همکارۍ سازمان نولسمه غونډه او پر افغانستان یې اغېزې

د ستراتېژیکو او سیمه‌ییزو څېړنو مرکز

شماره:‌ ۳۰۶ (از ۲۵ الی ۰۱ سرطان ۱۳۹۸ هـ ش)

اين نشريه مجموعۀ تحليل رويدادهای مهم سياسی، امنیتی، اقتصادی و اجتماعی هفته‌واری است که به زبان‌های پشتو، دری، انگليسی و عربی، توسط مرکز مطالعات استراتژيک و منطقوی تهيه و نشر می‌گردد، تا نهادهای سياست‌گذار و مراجع پاليسی‌ساز از آن استفاده نمايند.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

آنچه در این شماره می‌خوانید:

د شانګهای د همکارۍ سازمان نولسمه غونډه او پر افغانستان یې اغېزې

د شانګهای ۵ سازمان او د شانګهای د همکارۍ سازمان مخینه………………………. .………….۲

د شانګهای سازمان نړیوال او سیمه‌ییز رول…………………………………………………………۳

د شانګهای سازمان نولسمه غونډه…………………………………………………… …………..۴

د افغان سولې په کشاله کې ددې سازمان رول……………………………………………………….۶

دپای خبره…………………………………………………………………………………….۷

نا امنی و فساد، دو گرِه کور در سیاست افغانستان

معیارهای بررسی انستیتوت اقتصاد و صلح……………………………………………………………۸

عوامل ناامنی در افغانستان………………………………………………………………………..۹

آیا کوششهای صلح نتیجه خواهد داد؟………………………………………………………………۱۰

پیامدهای ناامنی در کشور………………………………………………………………………..۱۱

د شانګهای د همکارۍ سازمان نولسمه غونډه او پر افغانستان یې اغېزې

ستراتېژیکو او سیمه ییزو څېړنو مرکز

د شانګهای د همکارۍ سازمان  نولسمه غونډه د قرغزستان هېواد په کوربتوب د یاد هېواد په مرکز بېشکیک کې د جون میاشتې په ۱۳ مه او ۱۴ مه ترسره شوه، چې د افغانستان ولسمشر  د یوه پلاوي په مشرۍ په دې غونډه کې ګډون کړی و.د دغه سازمان مخینه د افغانستان له حالاتو سره مستقیمه اړیکه لري او په وروستیو لسو کلونو کې هم د افغانستان په لور د دغه سازمان پاملرنه، اندېښنې او لېوالتیا زیاته شوې ده. په سیمه کې د دغه سازمان ارزښت ته په کتلو سره افغانستان هم په دې وروستیو کې د دغه سازمان د بشپړ غړیتوب ترلاسه کولو غوښتنې وکړې.د افغانستان جمهور رئیس  د دغه سازمان د وروستۍ غونډې په څنډو کې د چین، هند، قزاقستان، اوزبکستان او تاجکستان له مشرانو سره هم ملاقاتونه درلودل

دا چې د شانګهای همکارۍ سازمان او افغانستان پر یو بل د اغېزو مخينه څه ده؟ ددې سازمان سیمه ییز او نړیوال رول څه دی؟ د افغان سولې په کشاله کې څه رول لرلی شي او په پای کې د ۱۹ مې غونډې ارزونه چې ددې اوونۍ په تحلیل کې پرې شننه شوې.

د شانګهای پنځم سازمان او د شانګهای د همکارۍ سازمان مخینه

چین د شوروي اتحاد له ټوټه کېدو وروسته هم د یو شمېر هېوادونو لکه روسیې، قزاقستان، تاجکستان او قرغزستان سره د شاوخوا 7000 کیلو متره ګډ سرحد په اړه ستونزې درلودې، او دې ستونزو کولی شول، د چین اړیکې په راتلونکي کې له ګواښ سره مخ کړي، دا ځکه چې په يادو سرحدي ستونزو د چین او پخواني شوروي اتحاد لښکرې د جګړې په ډګر کې د یو بل سره مخامخ شوې هم وې.

د چین او څلورو نورو هېوادونو (روسیې، قزاقستان، تاجکستان او قرغزستان) ترمنځ په 1996 م کال کې د نویو او ښو اړیکو رغولو او په ځانګړې توګه د سرحدي کشالو حل کولو په موخه یوه ګډه غونډه جوړه شوه، او د شانګهای ۵ سازمان جوړېدو ته یې لاره هواره کړه، او یاد سازمان په ډېر لږ وخت کې وکولی شول، چې د اوږد ګډ سرحد اړوند کشالو ته د پای ټکي ومومي.

د سرحدي کشالې حل کېدو وروسته د یاد سازمان پېنځو غړو هېوادونو ترمنځ دوستانه فضاء رامنځ ته شوه، د یاد سازمان غړيو هېوادونو د خپلو ملي ګټو خوندي کېدو په موخه، د سیمې او په ځانګړې توګه د افغانستان دننه د افراطي ډلو شتون ته متوجه، او د هغوی پر وړاندې يې ګډې مبارزې او همکارۍ ته مخه کړه. د بهرنیو چارو او دفاع وزیرانو په شمول د یو شمېر نورو ادارو ترمنځ وخت په وخت غونډو، د سیمې د امنیت او ثبات ترڅنګ، د تروریزم، مخدره موادو او وسلو د قاچاق ستونزو په اړه په ګډ کار سلا مشورې، او په منځنۍ آسیا کې د اتومي وسلو د نه شتون، او اقتصادي پرمختګونه د شانګهای ۵ سازمان کاري لومړیتوبونه شول.

د 2001  کال د جولای په 15 نېټه ازبکستان د شانګهای ۵ سازمان غړیتوب ترلاسه کړ، او یاد سازمان په رسمي توګه د شانګهای د همکارۍ سازمان په نوم ونومول شو.

اوس مهال اته هېوادونه (چین، قزاقستان، قرغزستان، روسیه، تاجکستان، ازبکستان، هند او پاکستان) د یاد سازمان دایمي غړي، افغانستان، بیلاروس، ایران او د منګولیا هېوادونه یې د څارونکو، او ازربایجان، ارمانیا، کمبوډیا، نیپال، ترکیه او سریلانکا هېوادونه يې د خبرو شریکانو په حیث پيژندل کېږي.

د شانګهای سازمان نړیوال او سیمه‌ییز رول

په نړیواله کچه د شانګهای د همکارۍ سازمان ته په درنه سترګه کتل کېږي، او په اوس کې یې د ملګرو ملتونو نه پس یی د نړی لوی سازمان یې یادولی شو، چې د شمالي قطب نه تر هند سمندرګي او د چین د لینیانګوانګ سیمې تر کالینین‌گراد روسیې فدراسیون پورې سیمي، چې د نړۍ ۴۴ ٪ نفوس جوړوي، پکې رانغښتي دي. دا سازمان وخت په وخت د پراختیا په لور ګامونه اخلي، او د جنوبي آسیا د دوو پیاوړو هېوادونو ( پاکستان او هند) په شمول د نړۍ څلورو اتومي وسلو لرونکو هېوادونو غړیتوب له ځانه سره لري، او ترکیه چې اوس د دې سازمان د خبرو شریک بللی شي، د دې سازمان سره د یو ځای کېدو لیوالتیا يې چین د خوښۍ سره مخ کړئ.

د شانګهای سازمان غړو هېوادونو د راټس (RATS) یا Regional Anti-Terrorist Structure یا (سیمه ییز تروریزم ضد چوکاټ) په مټ وکولی شول چې د (2011) کال نه تر (2015) کال پورې د (20) غټو تروریستي حملو مخنیوي وکړي، د تروریستانو (440) د روزنې مرکزونه، او شاوخوا (1700) نړیوال تروریستان له منځه یوسي، او د (3250) په شاوخوا کې چاودېدونکي موادو آلې کشف کړي، چې کولی شول، د سیمې په ثباتۍ او د غړیو هېوادونو ترمنځ په بې باورۍ رامنځ ته کولو کې پراخه ونډه ولري، او په دې اړه د غړیو هېوادونو ترمنځ ګډې همکارۍ لا دوام لري.

د دې ترڅنګ د (2015) کال غونډه کې دا پرېکړې هم وشوې، چې غړي هېوادونه اړ دي، چې د تروریستي مرکزونو، د تروریستي فعالیتونو، او د تروریستانو د مالي ملاتړ سرچینې او معلومات غړي هېوادونو له یو بل سره شریک کړي، او په اړه یې ګډ تصامیم ونیسي، تر څو سیمه له بې ثباتۍ څخه وژغوري.

د شانګهای سازمان د اساسنامې له مخې، د غړیو هېوادونو ترمنځ په لاندې برخو کې همکاري کېږي، ترڅو په سیمه کې د اعتماد جوړونې په برخه کې مثبت ګامونه پورته کړي او له بلې خوا سیمه له شخړو او کړکېچونو څخه وژغوري:

مخدره مواد:د شانګهای د همکارۍ سازمان نه یوازې په سیمه ییزه توګه، بلکې په نړیواله توګه د تروریزم، غیر قانوني مخدره موادو کښت او قاچاق، غیر قانوني وسلو، او تروریستي ډلو په خلاف د نړیوالې ټولنې سره په همغږۍ غونډې ترسره کړي، چې د هغې جملې څخه يې د ۲۰۱۶ کال غونډه چې د ملګرو ملتونو سره یو ځای یې په په نیویارک ښار کې جوړه کړې وه او موخه یې نړیوالو ګواښونو پر وړاندې ګډه مبارزه وه، او همدارنګه د مخدره موادو پر ضد یې په ویانا کې د ملګرو ملتونو د مخدره موادو او جرایمو ضد ادارې سره په همغږۍ ګډه غونډه ترسره کړې وه، یادولی شو.

اقتصادي همکارۍ: د شانګهای د همکارۍ سازمان نه یوازې په سیمه ییزه توګه، بلکې په نړیواله توګه غواړي چې آزاد تجارت، اقتصادي ثبات، او د نړیوال اقتصاد بیا رغونې او ګډې همکارۍ ته دوام ور کړي، او د نړیوال تجارت پر وړاندې بندیزونه او خنډونه له منځه یوسي.

کلتوري همکارۍ: یوازینۍ علت چې د دې سازمان غړي هېوادونو ترمنځ يې باور رامنځ ته کړی، او ګډې همکارۍ ته یې لاره هواره کړې، کلتوري، علمي او ساینسي همکارۍ یادولی شو.د منځنۍ آسیا هېوادونو ترمنځ د بډایه کلتوري میراث شتون او کلتوري همکارۍ کولی شي، د غړو هېوادونو ترمنځ کلتوري نمایشونو او سیالیو ته لاره هواره کړي، او دا کار د خلکو ترمنځ د فاصلو کمولو او نږدې کولو کې پراخه ونډه درلودلی شي.

د شانګهای سازمان نولسمه غونډه

د روان کال د جون میاشتې په (13) او (14) مه نېټه د نوموړي سازمان نولسمه غونډه  ترسره شوه، چې د سیمه ییز امنیت ترڅنګ، د تروریزم او مخدره موادو د قاچاق په وړاندې مبارزه، اقتصادي پرمختګ، صنعت، د افغانستان پر روان وضعیت او د ایران اټمي تړون پر موقف چې یاد هېواد یې تر اوسه له غړیتوبه په شا کړی، هغه موضوعاګانې وې چې د دې غونډې په اجنډا کې راڅرخېدلې.

چین په سیمه کې د پراخې پانګې اچونې، او د آسیا مارکېټ ته د خپلو توکو رسولو ارادې ته په کتلو، دې ته ډېر لیواله ښکاري، چې د کابل څخه، لکه څنګه چې یې په (2012) کال کې، د څارونکي هېواد په حیث ملاتړ وکړ، غړیتوب ته هم راولي، خو له بلې خوا دا غړیتوب په اوس کې د افغانستان لپاره هم خورا مهم دی، ځکه کابل کولی شي، د یاد سازمان په همکارۍ د مخدره موادو کښت او قاچاق مخنیوي، په افغانستان کې د هغو یو شمېر جنګي ډلو شتون چې نه یوازې د افغانستان، بلکې د سیمې نورو هېوادونو امنیت له ګواښ سره مخ کولی شي، او اقتصادي پرمختیا په برخه کې ملاتړ تر لاسه کړي.

د شانګهای د همکارۍ سازمان نولسمې غونډې ته د افغانستان ولسمشر محمد اشرف غني په خپله وینا کې مخدره مواد، تروریزم او جګړه د یاد سازمان غړیو او څارونکو هېوادونو امنیت پر وړاندې ستر ګواښونه یاد کړل، او د خپل هېواد د امنیتي ځواکونو سرښندنو یادونه یې وکړه، چې په فراه ولایت کې یې (53) د مخدره توکو لابراتوارونه له منځه وړي، او قاچاق وړونکو ته يې قابو یو میلیارد امریکايي ډالر زیان اړولی، او څرګنده یې کړه، چې هېواد یې د مخدره موادو پرضد قوي او غښتلې اراده لري.

د افغان سولې په کشاله کې د دې سازمان رول

د افغانستان ولسمشر د شانګهای سازمان له مشرانو څخه د افغانانو په رهبرۍ او مالکیت د سولې پروسې په برخه کې د ملاتړ غوښتنه وکړه، او د سولې نه شتون یې د شانګهای سازمان هېوادونو ته جدي ګواښ وباله، او په دې اړه یې د سیمه ییزې اجماع ترڅنګ نړیوالې اجماع شتون هم اړین وباله. که د افغانستان دننه د سولې پروسې په برخه کې په ریښتیني معنا کار وشي، کولی شي د شانګهای سازمان اړوند هېوادونه په ډېرې آسانۍ سره د سولې په برخه کې سیمه ییزې اجماع ته را وړاندې کړي، او په دې برخه کې د چین او هند رول چې نسبتاً د افغانستان سره ښې اړیکې لري، کولی شي د سولې په برخه کې مرستندویه واقع شي. د دې سازمان نورو غړیو هېوادونو له جملې څخه د پاکستان لومړي وزیر عمران خان هم د افغانانو په مالکیت د سولې د پروسې نه خپل ملاتړ اعلان کړ، او د افغانستان سولې موضوع یې د سیمې اړوند موضوع وګڼله.

د پای خبره

د شانګهای سازمان چې د سیمې او آن د نړۍ په سطحه ځانګړی ارزښت لري، او افغانستان د جنوبي او مرکزي آسیا هېوادونو ترمنځ، چې ځینې یې د دې سازمان غړیتوب هم لري، د وصل سیمه باله شي، نو څومره چې زر کېدلی شي، د دې سازمان غړیتوب ته باید لاره ومومي، او دا کار کولی شي، د دې هېواد د سولې موضوع ترڅنګ، سرحدي ستونزو او اقتصادي پرمختګونو کې مرستندویه واقع شي.

افغانستان د غړیتوب وروسته کولی شي، خپلو سرحدي کشالو ته په آسانۍ حل لارې ومومي، او دا ځکه چې د شانګهای د همکارۍ سازمان د (2015) کال په غونډه کې یو ځل بیا تعهد وکړ، چې د غړو هېوادونو ترمنځ به سرحدي کشالو ته حل لارې مومي، او غړي هېوادونه به د نړیوالو تروریستانو مخنیوي په خاطر خپل سرحدي ځواک لاپسې پیاوړی کوي. نو په همدې اساس له غړیتوب وروسته یاد هېواد کولی شي، په ګاونډیو هېوادونو، او په ځانګړې توګه په پاکستان او ایران د یاد سازمان په مټ او همکارۍ فشار راوړي، ترڅو افغانانو سره د سولی په راتګ  کې صادقانه رول ولوبوي.

نا امنی و فساد، دو گرِه کور در سیاست افغانستان

مرکز مطالعات استراتيژیک و منطقوی

 انستیتوت بین المللی اقتصاد و صلح که مقر اصلی آن در شهر سیدنی آسترالیاست، اخیراً اعلام کرده که افغانستان در فهرست کشورهای جهان در رده 163 بعد از کشورهای سوریه، عراق، یمن، سودان جنوبی و سومالیا به‌عنوان نا امن ترین کشور جهان شناخته شده است.    این در حالی‌است که مذاکرات صلح میان طالبان و آقای زلمی خلیلزاد نماینده ویژه ایالات متحده آمریکا در امور صلح افغانستان از چندماه بدین‌سو در قطر جریان دارد و چراغ‌های سبزی از هردو طرف مبنی بر پیشرفت‌ها در این مذاکرات نشان داده شده است.

 انستیتوت نامبرده، همه ساله فهرستی از رده‌بندی کشورها براساس میزان صلح‌آمیز بودن شان را منتشر می‌کند که در آن، به وضعیت صلح، هزینه‌های اقتصادی آن و چگونگی تقویت صلح در جوامع مختلف توجه می‌شود.

معیارهای بررسی انستیتوت اقتصاد و صلح

 در پژوهش سال گذشته از سوی انستیتوت اقتصاد و صلح آسترالیا، کشور سوریه به‌حیث نا امن ترین کشور جهان شناسایی شده بود اما تشدید جنگ میان دولت و طالبان در یکسال گذشته و بلندرفتن آمار تلفات غیر نظامیان در دوسوی خط نبرد در کنار دلایل دیگر باعث گردید که جایگاه افغانستان، به‌جای سوریه در صدر فهرست نا امن‌ترین کشورهای جهان قرار گیرد. در هفته‌های نخست سال ۲۰۱۹، دفتر نمایندگی سازمان ملل متحد در افغانستان (یوناما) اعلام کرد که سال ۲۰۱۸ خونین‌ترین سال برای غیرنظامیان این کشور بوده و تلفات غیرنظامیان با ۱۱ درصد افزایش، به بیش از ۳ هزار تن در سال رسیده بود.

  انستیتوت نامبرده، سطح نا امنی در کشورها را در سه مرحله مورد بررسی قرار می‌دهد که یکی: امنیت و مصئونیت در جامعه است، دوم: میزان خشونت‌های داخلی یا بین المللی  و سوم: سطح نظامی‌گری در آن.

 حال، اگر با سه‌معیار فوق، نگاهی گذرا به وضعیت افغانستان داشته باشیم، دیده می‌شود که سطح نا امنی در کشور به چه پیمانه‌ای بالا رفته است.

 گزارش‌ها نشان می‌دهد که روزانه تنها در شهر کابل چندین مورد سرقت، آدم‌ربایی، قتل و جرم‌های دیگر اتفاق می‌افتد. این امر بر روند زندگی طبیعی شهروندان، تأثیر گذاشته و امنیت روانی و مصئونیت فردی و اجتماعی را هرلحظه تهدید می‌نماید.

عوامل ناامنی در افغانستان

 نا امنی، یک پدیده‌ای نیست که تنها به سیاست و نظامی‌گری رابطه داشته باشد، بلکه ریشه‌های اصلی آن از بستر فرهنگی، سر بلند می‌کند و شاخ و برگ آن را عوامل اجتماعی و اقتصادی شکل می‌دهد. فساد به انواع مختلف آن در دستگاه سیاسی، رقابت‌ میان سازمان‌های استخباراتی بین المللی و شرکای منطقوی آنها، قاچاق مواد مخدر و استخراج غیر قانونی برخی معادن از سوی باندهای مافیایی بین المللی در تبانی با قاچاق‌بران محلی به ویژه حلقاتی که در حکومت افغانستان جای پای دارند، از جمله عوامل سیاسی نا امنی در کشور به‌شمار می‌روند.

 قاچاق‌بران محلی از یک طرف با باندهای مافیایی بین المللی ارتباط دارند و از سوی دیگر با اشخاص و حلقات فاسد در داخل نظام و هم‌چنان در صفوف طالبان که منافع هریکی در صورت تداوم جنگ و نا امنی در افغانستان تأمین می‌گردد. بهم پیوستگی میان حلقات مافیایی داخلی و خارجی به‌ویژه در کشت، تولید و قاچاق مواد مخدر در دوسوی خط نبرد، چنان مستحکم است که فعالیت‌های چندین ساله معینیت مبارزه با مواد مخدر وزارت امور داخله و هم‌چنان وزارت مبارزه با مواد مخدر نتوانسته است، بر آن تأثیر گذارد.

 زندگی روستایی و محرومیت‌های آن از حد اقل سهولت‌های لازم در زندگی، فاصله بیش از حد میان زندگی شهری و روستایی، بی‌سوادی یا کم‌سوادی، عدم آگاهی از قانون، باورهای دینی و فرهنگی نادرست در جامعه، نگاه‌های تبعیض آمیز جنسیتی میان دختر و پسر در محیط خانه و فراتر از آن در اجتماع، خشونت‌های خانوادگی و بدرفتاری علیه زنان و مسایل دیگری از این دست، از جمله عوامل اجتماعی در نا امنی‌ها به‌شمار می‌رود.

 عوامل اجتماعی فوق، عقده‌مندی در ذهن و ضمیر جوانان محروم در اجتماع را ناآگاهانه رشد می‌دهد و به‌گونه طبیعی به جنگ و خشونت تشویق می‌کند؛ چنانچه بدرفتاری، توهین و تحقیر، خشونت علیه همسر و سلب حقوق انسانی زنان غیرت تلقی گردیده و کردار زشت مردها، با باورهای نادرست دینی توجیه می‌شود.

 فقر و بیکاری و عدم درآمد لازم ماهوار افراد و خانواده‌ها، در سالهای اخیر باعث گردیده است که تعدادی از جوانان به مهاجرت‌ به بیرون از کشور روی بیاورند، تعدادی به مواد مخدر معتاد گردد، بخشی هم به میدان‌های جنگ در صفوف قوای مسلح افغانسان یا حرکت طالبان بروند و یک تعداد به دزدی، کیسه‌بُری، آدم‌ربایی، قتل، راهزنی و جرم‌های دیگر روی بیاورند. به گفته مشاور امنیت ملی کشور، روزانه حد اوسط، پنجاه‌تن (از سربازان قوای مسلح و افراد ملکی) در نتیجه عملیات‌های نظامی گروه‌های مسلح در افانستان کشته می‌شود اما واقعیت این است که آمار حقیقی تلفات جانی و خسارات مالی ناشی از جنگ جاری در کشور، به‌مراتب بالاتر از آنچه است که رسانه‌ها گزارش می‎‌دهند.

آیا کوششهای صلح نتیجه خواهد داد؟

  طوری‌که دیده می‌شود ایالات متحده آمریکا اینبار تصمیم گرفته است تا از طریق ایجاد یک اجماع جهانی و منطقوی برای صلح افغانستان، طالبان را به میز مذاکره کشانیده و پروسه صلح را به‌کرسی بنشاند. اما طوری‌که دیده می‌شود، پیچیدگی‌های متعدد و مداخله قدرت‌های بزرگ جهانی، راه رسیدن به صلح در این کشور را خیلی دشوار نموده است.

ظاهراً ایالات متحده آمریکا در خلال شش دور مذاکره با طالبان، پیش‌شرط این گروه مبنی بر بیرون نمودن کامل نیروهای نظامی ناتو از افغانستان را ضمن یک جدول زمانی کوتاه مدت، پذیرفته است. اما، شاید نفوذ روز افزون داعش در ولایات مختلف، دلیل بقای شان در سال‌های بعدی در افغانستان ‌گردد. آمریکایی‌ها برای اخراج نیروهای نظامی شان از افغانستان، یکی از شرایطی را که به طالبان پیشکش کرده‌اند عدم تهدید ایالات متحده از خاک افغانستان است. در صورتی‌که داعش در این کشور فعال باشد، طبیعی است که منافع آمریکا مورد تهدید خواهد بود.

 آنچه از خلال مذاکرات آقای خلیلزاد با نمایندگان طالبان در قطر نتیجه گرفته می‌شود: میان وزارت امور خارجه آمریکا و سازمان استخباراتی آن‌کشور در قضیه صلح افغانستان، تفاهم و هماهنگی نزدیک دیده نمی‌شود. وزارت خارجه و کاخ سفید تلاش می‌ورزند مذاکرات صلح با طالبان را به نتیجه‌ای برسانند و آن را در جریان کمپاین انتخابات 2020 ریاست جمهوری آنکشور به‌عنوان یکی از دست‌آوردها به روی ملت شان بکشند اما نقشه‌ای که طراحان اصلی پالیسی سیاست خارجی آمریکا برای جلوگیری از جهانی شدن اقتصاد چین، توسعه نظامی بی‌پیشینه روسیه، عدم دستیابی ایران به سلاح اتمی و مسایل دیگر در منطقه دارند متفاوت با دیدگاه رییس جمهور ترامپ و نشاندهنده حضور درازمدت آمریکا در افغانستان است.

  طالبان بدین باور اند که داعش پروژه غربی و بهانه‌ای برای حضور درازمدت ناتو در افغانستان است. به باور طالبان، غربی‌ها بعد از شکست‌های پیهم در اوکراین و سوریه تصمیم دارند کشورهای آسیای میانه تا سرحد روسیه را توسط داعش نا امن بسازند. در صورتی که آمریکا از منطقه بیرون شود، طالبان به حمایت کشورهای منطقه که احتمالا با آنها از قبل تفاهم نیز صورت گرفته است، می‌توانند لانه‌های داعش را  در خاک افغانستان نابود سازند.

 آمریکایی‌ها به طالبان می‌گویند که داعش همانگونه که منافع افغانستان را تهدید می‌نماید، برای ایالات متحده نیز تهدید پنداشته می‌شود، بناءً نیاز است تا جدول تقسیم‌اوقات خروج نظامی آمریکا در سال‌های آینده طوری تنظیم گردد که الی ختم بیرون شدن نظامی آمریکا از افغانستان ریشه‌های داعش در این کشور نیز به‌گونه کامل از بین برده شود. در آن‌صورت، پیش‌بینی طالبان این است که در روشنی یک توافقنامه روشن و تضمین‌شده با جناح‌های سیاسی افغانستان که احتمالاً تحت نظر سازمان ملل متحد در یکی از کشورهای اروپایی ترتیب خواهد گردید، وارد نظام خواهند شد، بدون آنکه تن به خلع سلاح بدهند.

پیامدهای ناامنی در کشور

 امنیت، مهم‌ترین عنصر برای رشد و توسعه در عرصه‌های مختلف سیاسی، اقتصادی و فرهنگی، دسترسی به خدمات، قانون‌مندی، تقویت روابط خارجی و بالآخره دولت سازی و ملت‌سازی به‌شمار می‌رود. در صورت نبود امنیت، قانون نمی‌تواند در جامعه حاکم گردد؛ فساد دامن‌گیر نظام می‌شود؛ اطفال و نوجوانان از سواد محروم می‌مانند؛ زمینه‌های سرمایه‌گذاری از بین می‌رود؛ خدمات صحی لازم برای شهروندان ارائه نمی‌شود؛ دامنه فقر و بیکاری گسترش می‌یابد؛  عدالت، آزادی، مساوات و سایر ارزش‌های انسانی زیر سؤال می‌رود و از این دست مشکلات متنوع دیگر، دامن‌گیر جامعه می‌شود. به همین خاطر باید به صلح اولویت داد و با واقع بینی وارد این میدان گردید. ممکن است عجله ی بیجا و خوش بینی های زود هنگام، به عوض رسیدن به صلح عادلانه و پایدار، مشکلات دیگری را به مردم ما به ارمغان آرد.

ارتباط با ما:

ایمیل: [email protected] –  [email protected]

ویب‌سایت:www.csrs.af –– www.csrs.com

شمارۀ تماس دفتر: 202564049 (93+)  –  784089590 (0) 93 + 

لطفا نظریات و پیشنهادات خود را جهت بهبود مطالب این نشریه به ما ارسال دارید.