د طالبانو نوې وارخطایي او کارخطایي/مجید قرار

څه موده مخکې جمهور رئیس غني ویلي و چې وخت له موږ سره دی، او ساعت له طالبانو سره.

د دې دا معنا چې یو چا ته لس دقیقې ورکړې، ورته ووایې چې دومره وخت لرې، ساعت ته دې ګوره، که دې کار ونکړ، کار دې خراب دی.

د طالبانو کار ریښتیا خراب ښکارېږي.

ما خو شپږ کاله مخکې ویلي چې افراطي وحشیان د ځینو حشراتو هغو غوزو ته ورته دي چې کله یې زوی د مور له نسه را وځي، د مور نس یې څیرې کېږي، مور یې مري.

تر اوسه پورې ټولو افراطي ډلو د خپلو میندو ډلو نسونه ور څیرې کړي دي. په مصر کې چې الجهاد د اخوانیانو ګېډه ورڅیرې کړه، په افغانستان کې طالب د اخوان او جهادي ډلو خېټه ور څيرې کړه، په سوریه کې داعش د النصره او نورو خېټه ور څیري، په پاکستان کې ټي ټي پي پر خپلو استادانو بریدونه کوي اوس دا دی داعش د ټالیب خېټه ور څیروي، او سرونه یې ور غوڅوي.

یا ربه، ستا تر عدالت ځار . هغه ورځ دې هم دې مظلوم ملت ته ور ولیده چې تر وحشي طالب وحشیتر، د همدې طالب له خېټي را وځي او د ټالیبانو په سرغوڅولو د مظلومانو زړونه ور یخوي. د اللهم سلط الظالمین بالظالمین دوعا رنګ راوړی.
په ننګرهار کې داعش طالبانو وژني، بیا یې په غوږونو او خولو کې تېزاب ور چپه کوي. په فراه کې طالبان د داعش مړي پر سړکونو کشوي. په هلمند کې دغه حال دی او په زابل کې مېلمانه تر کوربنو ډېره جانداري کوي.
طالب پوه شوی چې دا د پټي سر دی، پټی وروسته سورور دی. هغه ته نن د خپل دیارلس کلن وحشت داستان مخې مخې ته کېږي. نن هماغه طالب چې اسیر شوي، سپېره مېره مظلوم سرتېري ته به یې د ټوپک شپېلۍ پر سر اېښې وه، او ورته ویل به یې چې وروستی وصیت وکړه، په داسې چا اوښتی چې وروستي وصیت ته یې هم نه پرېږدي، او له مخې یې جهنم ته لېږي.
نن چې د طالب یوه پښه په دوبۍ، بله په ناروې، بله په چین او بله په قطر کې ده، همدا خبره ده چې وخت له غني او ساعت له طالب سره دی. د ساعت د عقربې له هر ټک سره د طالب زړه تر کولمو وزي او د هرې ثانیې تېرېدل ورته د دار د کړۍ پر لور یو ګام ښکارېږي.
طالب سږ کال خپل ټول را ټول او پر ځانګړیو کمزورو نقطو متمرکز کړ چې ګواکې په رسنیو کې په سقوط سقوط سقوط تکرارولو د سقوط تصور رامنځته کړي. د طالب تر څنګ په نظام کې دننه اشخاص هم په دې حساس کال کې د دې پردي اروایي جنګ برخه شول او د سقوط او سقوط خبره یې ورسره بدرګه کړه، خو افغان ځواکونه په پراخو محدودیتونو سربېره هم د هېواد هرې لرې او کمزورې نقطې ته په شپږو ساعتونو کې دننه ورسېدل. نه یواځې دا چې طالب لاسته راوړنه نه درلوده، بلکې ډېر کله یې هغه سیمې هم له لاسه ورکړې چې په تېرو دیارلسو کلونو کې یې ساتلې وې چې ښه مثال یې د زابل تبسخور، د غزني ناوه او د هلمند د … ناوې سیمه وه. طالب د عزم د مسخرې په لومړیو دوو ورځو کې دومره مړي ورکړل چې د یوه کال د مړیو ذخیره یې وه.

په دغسې حالت کې تعجبه نه ده چې طالب دې هر ځک ته لاس واچوي. د ملایانو خو له پخوا چل زده دی وایي، ګر ضرورت بود روا باشد. نن طالب ته هم د نړۍ د تر ټولو لوی کافر، یعنې چین پر دستارخان شخوند او دوستي روا ده. هماغه چین چې یوه میاشت مخکې یې د سینکیانګ ایالت ټول دیني علماء او امامان په سړکونو ورقصول او دیني شعایرو ته یې جبري سپکاوی پرې وکړ.
نن طالب د هماغه ایران سګواني هم منلې چې پرون یې په نړۍ کې تر یهودو او نصاراوو وروسته تر ټولو لوی دښمن ګڼلی و.
په دې کې شک نشته چې دې سیمې ته د امریکا په راوستلو کې تر ټولو لوی نقش تر پاکستان وروسته د ایران و. هم یې په عراق کې، هم په افغانستان کې له امریکا سره مشترک ستراتيژيک اهداف درلودل. د طالبانو د تش په نامه امارت په ړنګولو کې بیا ایران تر پاکستان هم یوه لوېشت وړاندې و. ایران تر امریکا مخکې د طالب مخالفت او د مخالفې جبهې اکمال پیل کړی و. تر دې چې ایران د افغانستان د تجزیې لپاره وسلوالې مداخلې ته هم چمتو شوی و.
طالبانو لومړی د امریکا د اول همکار د غلامي کړۍ غاړې ته واچوله او دیارلس کاله د افغانانو په وینو پر سره غولي د امریکا لخوا پر ارکستر شوې صحنې ونڅېدل. اوس یې دا دی د امریکا د بل ظاهرا، مخالف خو عملا همکار د غلامۍ کړۍ ته هم غاړه ټیټه کړې او غواړي لس کاله نور هم د افغان پر وینه پر سره غولي د پردیو بې خونده، غمجنوونکي او کرکه خپروونکي ساز ته د وحشت او بربریت ناوړه رقص وکړي.
هو. نور ټالیب د پاکستان لپاره مجاهد، غازي، ملي مقاومتګر او اتل نه، بلکې وحشي ټروریسټ دی. نن پنجاب خپل دې تابعدار غلام ته د هغه د ټولې غلامۍ همدا معاوضه ورکوي چې پر نړیوالو رسنیو یې د صدراعظم لخوا وحشي ټروریسټ ګڼل کېږي.
دلته بیا هم د خدایي عدالت د تطبیق خبره ده. بیا هم خدای ظالم پر ظالم مسلطوي.
همدا نن په پېښور کې د ننګرهار لپاره د طالبانو والي په مرموز ډول جهنم ته لېږل شوی. په هماغه شکل چې طالب به په پېښور، کویټه او نورو ځایونو کې افغانان ترور کول. په هماغسې بڼه چې په اکوړي کېمپ کې د ملي اردو په رخصتۍ تللی سرتېری ترور کېده، نن پر هماغه ځمکه د خدای عدالت تطبیقېږي او هماغه ذلیل انسان خپل پور پرېکوي.
دا اول ځل دی چې د طالبانو مشران د سولې خبره کوي او نه وژل کېږي. طالب باید وپوهېږي چې دا مهلت دوی ته د غني تګلارې ورکړی. دا له پاکستان سره د غني سپینه او پاکه خبره وه چې طالب ته یې د ژوند او خبرې چانس ورکړی. دوی باید د غني تر قیادت لاندې د ولاړ ملت دا احسان او له بدترین او تاترین عاقبت څخه د خلاصون وروستی فرصت وپېژني او غاړه کېږي. ځکه چې وخت د افغانستان له خلکو سره دی، ساعت له طالب سره دی، خو طالب لا هم د ملت ارادې او غږ ته د تسلیمي پر ځای ځان او جهان تېرباسي. نن غني طالب ته مهلت او چانس ورکړی.

لا هم د بل بادار په لټه کې دی. د ملت ملت، خدای خدای پر ځای ایران ایران، سپاه سپاه کوي.

لا هم د افغانانو وژنې ته دوام ورکوي، او غواړي د یو څو زیاتو افغانانو په وژنه د خپل وحشت عمر یو څه زیات وغځوي، خو داسې نه ده. داسې نه کېږي، ځکه چې وخت د افغانستان له خلکو او ساعت له طالب سره دی.