موږ خو دغمونو او ویر سره اشنا ولسونه یوو خو نن چي مي د پښتو د غزل دپاچا، پیاوړي لیکوال او د دې عصرد ډیرښه فرهنګي استاد محمد صدیق پسرلي د مړني خبر واورېد، مغزونه ورته عاجز او پر اوږو مو د وړلو توان نه وو.
که استاد په فزیکي لحاظ زموږ له منځه کوچ وکړخو دا په داډ سره ویلای سو چي،تر څو افغانستان وي د استاد نوم به د هر افغان پرژبه څرخي او له اثآرو او فرهنګي تخنیکونو او افکارو څخه به یې موږ ټوله استفاده کوو.
په کندهار کي ټولي ازادي فرهنګي ټولني او نور فعالین د دې نه جبرانېدونکي غم په ویر کي ځانونه شریک بولي،خدای(ج) خبر چي د استاد په شان غزلبول،لیکوال او داستان لیکونکی به کله پر خواري پښتو او افغانانو بیا ولوریږي، د استاد تر ټولو بل لوی احسان پرموږ دا چي،مرحوم تر شا داسي کورنۍ پرېښودل چي په هره برخه کي یې اولادونه یو تر بل اورژبي دي.
موږ د فرهنګي کهول ټولوغړیو، د استاد درنې کورنۍ، شاکردانو او شایقینو ته د زړه له کومي تسلیت وایو او پدې درانه غم کښي ټوله ځانونه شریک بولو،مرحوم استاد ته د لوی الله (ج) له دربار د فردوس جنت دعاء کوو.
چي نه راګوری زما و لورته
بتۍ او شمي مه راوړی ګورته
ستاسي دستور دی مړي پر سر وړئ
ژوندي مو نه کړل له خاورو پورته
د استاد روح دي ښاده وي
په درناوی
د ټولو ازادو فرهنګي ټولنو ګډه هسته
روهي ادبي بهیر- کندهار