پوهندوی آصف بهاند
«زمونږ نسلونو د مثبتې فکري ودې نه کولو يو ستر لامل دا هم دی چې زمونږ د ماشوم ادبيات تر اوسه له مينه ناکو کيسو، ترانو او سندرو ندي مالامال شوي. په کتابونو او کورونو کې زمونږ ماشومانو ته اوس هم د زمريانو او لېوانو د ځناورتوب، کرکې او تبعيض کيسې کېږي، زمونږ سندرې او شعرونه له جنسي لوږې بوغارې وهي، نږدې ګرده ادبي نثرونه مو پر نرواکي او ښځه ځپنه کې غوټې وهي. پداسې ادبي فقر کې له نوي نسل څخه د سړيتوب څه تمه لرې برخوداره؟
سلام
کرکه او تبعیض ،فلاکت او بد بختی وېره او ګواښ لافې او دروغ ټګی او برګی ز موږ فرهنګ سره دومره کلک نښتی چې حد نه لری په ډېر بدحالت کې یې هم د مسو لو کسانو له خوا نه د حل لاره نه ده موندل شوې /سره له دې چې په میلیا ردونو دالرو پیسې په دې هېواد کې حیف او میل شوې خو موږباید په روانی عدالت باندې کار وکړو
پوهېږم په دې برخه کې موږ ولې یو تعلیمی بنسټ نه لرو ؟ ولې په اسلامی اصولو کې موږ نه شو کولای چې دغه ستونزې له منځه یو سو