امروزه ما شاهد نحله ی فكری به نام روشن فكران دينی می باشيم كه به نظر يك مسلمان مؤمن بايد به چنين اشخاصی لقب تاريك انديشان و كور مغزان دينی داده شود، نه لقب روشن فكر دینی. شايد بپرسيد چرا می خواهيم سيری مختصری بر عقايد و باورهای مضحكانه و غير قابل قبول اين نحله ی فكری نمایيم؟
امروزه در ميان مسلمانان، كسانی به نام روشن فكر دينی خويشتن را مسمی نموده اند كه در ظاهر خود را مسلمان می دانند؛ اما در حقيقت عقايدشان با عقيده ی واحد اسلامی متناقض است، اين نحله فكری، معتقد به حق و باطل نيست؛ بلكه اصلاً تقسيمات حق و باطل را رد می كنند و معتقدند كه باطلی وجود ندارد؛ بلكه هر انسانی هر عقيده یی كه دارد، حق است. عقايد مهم اين گروه منحط بر چندين اصل استوار است كه اصل اساسی آن “اسلام دين اعتدال” است، می باشد. روشن فكران دينی معتقد اند كه اسلام دين اعتدال است؛ اما نه در مسئله ی عقايد بدعتی؛ بلكه آن ها معتقد اند که اسلام در ميان حق و باطل معتدل است؛ يعنی اسلام نه بر حق است و نه بر باطل؛ بلكه در ميان اين دو است. اين باور خنده آور شان به اين معنی است كه در ميان حق و باطل راه سومی نيز هست؛ در حالی كه هرگز چنين نيست و الله سبحانه وتعالی اين باور پوچ را چنين رد می كند: ﴿فَمَاذَا بَعْدَ الْحَقِّ إِلاَّ الضَّلاَلُ فَأَنَّی تُصْرَفُونَ﴾ [يوسف: ٣٢] و بعد از حقیقت جز گمراهی چیست؟ پس چگونه[از حق] بازگردانیده می شوید؟