پس از آن که نیروهای امنیتی افغان به همکاری نیروهای امریکایی حملات هدفمندانه ئ شان را غرض نابودی منابع مالی این گروه در سراسر کشور و به ویژه ولایت های هلمند، کندهار و ننگرهار افزایش داده و ده ها کارخانه پروسس مواد مخدر این گروه را نابود نمودند ، گروه طالبان به طور بی پیشینه به انحطاط مالی دچار گردیده اند که بیشتر این ضعف ها در میان طالبان ولایت های شمالی کشور بصورت آشکارا تبارز نموده است .
شاید پرسش خلق شود که چگونه با آماج قرار گرفتن منابع مالی طالبان در ولایت های غربی و شرقی کشور بیشتر طالبان در شمال کشور آسیب پذیر می گردیده اند ؟
پاسخ اینجاست که قرار برآورد منابع استخباراتی و کشفی ایالات متحده امریکا و دولت افغانستان گروه طالبان بیشتر از 50 در صد نیازمندی های مالی خویش را از طریق پروسس و قاچاق مواد مخدر ، قاچاق سنگ های قیمیتی و جنگلات کشور به دست می آورند و از همین طور آن را بالای شاخه های مربوط به این گروه در سایر ولایت ها می رسانند اما پس از آن که ده ها کارخانه ئ پروسس مواد مخدر گروه طالبان در ولایت های جنوبی و غربی آماج قرار گرفته ، نابود گردید و از سوی دیگر به دلیل سرمای زمستان و فشار نیروهای امنیتی نتوانستند از معادن کشور طوری که در ماه های بهار و تابستان با دست باز دسبرد میزدند بهره برداری لازم نمایند بناءً طالبان ولایات های جنوبی و شرقی کشور که در واقع مسئولیت پرداخت قسمتی از بودجۀ جنگ طالبان شمال را پرداخت می نمودند خود به کمبود بودجۀ مالی مواجه گردیده و نتوانستد تا به طالبان شمال و شمالشرق کشور رسیدگی نمایند ، به همین دلیل رهبران طالبان در مناطق شمالی بخاطر بقای خویش در این ولایت ها علاوه بر اخذ عشر و ذکات به زور از مردم محل، دست به اختطاف افراد متمول و با رسوخ محل می زنند تا باشد از این طریق افراد زیر امر خویش را اعاشه نمایند.
طوری که در تازه ترین مورد افراد گروه طالبان دو تن از مردمان ملکی و متمول را در ولایت جوزجان و سه تن دیگر را در ولایت های فاریاب و کندز اختطاف و در بدل رهایی آنان خواهان پرداخت مبالغی هنگفت از فامیل های شان گردیده اند که این در واقع از یکسو نمایانگر تضعیف جایگاه این گروه در نزد باشنده گان محل گردیده و از جانب دیگر نشان دهندۀ بی رحمی و شقاوت آنها در برابر مردم عام می باشد زیرا به وضاحت دیده شد که طالبان در صورت کمبود بودجه دست به هرکاری حتا اختطاف و گروگان گیری افراد ملکی نیز میزنند.
به همین دلیل و نیز به دلیل کشتار مردم ملکی و بیگناه شمار زیادی از علمای دینی کشور طی نشست بزرگی در کابل از طالبان خواستند تا دیگر اعمال غیر اسلامی و شخصی گروه خویش را جنبه ئ دینی و اسلامی ندهند زیرا اسلام عزیز دین اخوت و برادری است اما آنچه را طالبان در طول سالیان متمادی و به ویژه در این اواخر به نمایش گذاشته اند خلاف اوامر و هدایات قرانکریم و سنت پیامبر بزرگ اسلام “ص” بوده است.
بناءً ایجاب می کند تا دولت مرکزی افغانستان نیز با مستند سازی مظالم و بی عدالتی های طالبان و پیشکش آن به جهان اسلام ذهنیت علمای جهان اسلام را بر علیه این گروه که به خاطر به دست آوردن پول و قدرت از هیچ کاری دریغ نمی کنند بیدار و زمینه کمرنگ ساختن فعالیت های این گروه و در نیز در آینده شزایط را برای از میان برداشتن سفرۀ ظلم طالبان از تمام کشور فراهم سازند زیرا تجربه ثابت ساخته است که با حضور این گروه و ادامۀ جنایات شان افغانستان شاهد یک صلح پایدار نخواهد بود.