طوفان و او د کور والاو له ځوان سره شخړه ده. د هغه کور چي په کلي کې په کومي اوږدې کوڅې کې و، هغه يو مخ له اوږدو چنارونو ډکه وه چي تل به يې له باد سره سندرې ويلې. دا مهال باران، طوفان او د باد دربي وو . د کور والاو په ځوان سترګي سرې وي چي د خوني د کوڅې کيړکۍ بنده کړه، سکاروي به دي ووهي، خو مينه کوونکي مورکۍ د فطرت په بڼه کې د ډېرې مودې پس راغلې وه ، دباندي ولاړه وه، له شفقته او خوږوالي ډکه وه ، په سندرو وه او يو ماشوم چېري چا د هغې له لېونۍ ميني راګرځولي سوای.