په مسکو کې مجاهدینو او طالبانو شخړه کړې

تیر ځل ملا سپین رخچینی ته ولاړی د سپین کمیسی خبرنګاری ښځی لمنه لږ غوندی اوږده وه او دا ځل لنډه ښکاری بناً ددی غونډی مثبتی نتیجی ته هیله به یوه بیځایه هیله وی
تر شوخی وروسته
طالب هیئت کولای سوای د ناستی د سالون د څرنګوالی مثلاً ښځینه خبرنګارانو د مناسب لباس، په مجموع کی د یوی افغانی کلتوری فضاء د ایجاد پخاطر په ډیپلماټیکو چنو او روِش د طالب د شأن سره سم پروتوکول رامنځته کی چی ممکن یا طالب غفلت کړی وی یا ئې په دی هکله غوښتنه نه ده منلی شوی
امّا اصلی خبره
څلویښت پنځوس کاله مخکی به کله چی یو ځوان د روشنفکری( غالباً چپی افکارو) حمام ته داخل سو نو د لومړنیو کیسی او صابون او سنګ پای او کُټوری د ږغونو د ترکیب څخه به ئې دا سرود تر خوله را وایست
که دی څلویښت کاله مخکی یو چا ته ویلی وای چی یو وخت به اوسپنه( منظور ئی طیاره وه) الوتی وی نو درته ویل ئی چه دا څه وائی کافر سوی
عجب خوندوره ننداره ده زموږ په سیمه کی د روان تئاتر
البته د نړی د نورو برخو د تئاترونو مزه هم بده نه ده
کاشکی همهغه ځوان (چی نن به نو ځوان نه بلکه ځوړند وی) د عجیبو پیښو (چی دا ځل ئی د مقیاس آله روشنفکری نه ده )حمام ته یو ځل بیا سر ور دننه کی او دا سرود واوری چی
که دی څلویښت پنځوس کاله مخکی یو چا ته ویلی وای چی یو وخت به د مارکسیزم او تاریخی ډیالکتیک د استادانو او مخکښانو د زیارتونو! په دوه سوه اتلس متری فاصله کی د مارکسیزم درانه دښمنان او د شوروی قصابان او سلاخیان د مسکو د رسمی مقاماتو درانه میلمانه وی
نو ئی
حتماً
د علی آباد د ناروغتون د امبولانس څانګی ته فوری زنګ واهه او دا کس ئې روغتون ته سپاره او د کافر ( البته د روشنفکری د مسلک کافر) ټاپه ئی پر نس ور لګوله. امّا د شوروی افغان د سلمی کلیزی د لمانځلو پخاطر یوه لنډه څرګندونه
د شوروی هیواد یو ستر او غنی او د کرَرک بازی یا ووایو کُشتی په نړیوال کی ډګر کی یو مطرح بازیګر ؤ او د ډیرو مسابقو د ګټلو ادعا ئی درلوده خو ستونزه ئی داوه چی ګومان ئی کاوه د کُشتی لپاره فقط همدا چاغښت او دروند وزن لوی رول لوبولای سی خو خبر نه ؤ چی یوازی دروند وزن کفایت نه کوی چی په څنګ کی ئی درانه ماغزه په کار ونه لویږی، دا کُشتی ګیر زموږ ګاونډ ؤ وبخښی موږ ئی ګاونډ واستو، زموږ مور یعنی وطن ته ئی خور وایه کومه ورځ شیطان (البته ستر شیطان) د احتلام سره مخامخ کړ کله چی له خوبه راپاڅیدی بیا هم شیطان تیر ایست او غوښتل ئی چی احتلام ته رښتینی حالت وبخښی نو ئی پر خپلی خور تجاوز وکړ چی البته ددی تجاوز نتیجه داسوه چی د خپلی مور دوولس کُنجه او برداره پوړنی ئی د روزګار د قیچی یا غچی د غچ ښکار سو او نن ئی په لمن کی د نړیوال امپریالیزم او زاړه استعمار شاګردان نازونه کوی
دا وه د یوی کومیکی تراژیدی یوه وړوکی او مختصره برخه چی ومولوستل.
ځینو خلګو ته د بیکاری له وجی ځینی کاږه واږه فکرونه پیدا او دوی لوټی سره جنګوی خو ماته د ډیری ستړتیا څخه ځینی کاږه واږه او بعضاً خښموونکی او نه خوښیدونکی فکرونه پیدا سی چی البته د دموکراسی! او د بیان د آزادی د اصالت پخاطر به یو د بل فکرونه او بیانونه زغمو
ما په پورته تبصره کی د( روغتون) یادونه کړیده
غواړم ځانته ګوستأخانه دا اجازه ورکم او ووایم چی د روغتون د کلمی ابداع یوه ناسمه ابداع ده
ځکه
روغتون!= هسپتال
هسپتال= د ناروغانو د درملی او علاج ځای
نو باید
هسپتال= ناروغتون
ځکه که ووایو چی روغتون
نو مانا به ئی داوی چی یوازی پښتون دی چی( روغ )انډیوال ئی په هسپتال کی پښی غځولی دی
که څنګه؟

رازمحمد مهمند صاحب هڅه وکړۍ چی تبصري په پښتو وکړۍ او افعانانو ته په خپله مورنۍ ژبه لیکنه ډیره ضروري ده او حقیقت کښي حکومت نه غواړي چی صلحه راشي، که دوۍ واقعی ژمن وي بیا د ولسی جرګی، ولسوالیو او ریاست جمهوری او ولسمشرۍ انتخابات او نیټه ټاکل د څه لپاره؟؟ او کومي ستونزي چی حکومت د صلحی په مخ کښي لري لومړی باید هغی ته حل لار ولټول شي، لکه بین الافعاني اتحاد او یوالی، دداخلی اختلافاتو له منځه وړل، که هغه په سیاسونو کښي وي او نورو اړخونو کښي او یوه واضحه طرحه او لایحه جوړول او خپل سرحدات، سري کرښي او پولی امریکایانو، طالبانو او ټولو مخالفینو ته معلومول او جنګ هیڅ وخت ښه پایله نه لري او سومره ستونزی او مشکلات چی په هره کچه رامنځ ته شوي، واحد حل یی خبري او تفاهم ده، نه امریکا، نه چین، روس، ایران، عربان، هند او پاکستان د افغانانو ترمنځ صلحه کوی شي، تر څو افغانان خپل منځ کښي همغږی نشي

هره کچه رامنځ ته شوي، واحد حل یی خبري او تفاهم ده، نه امریکا، نه چین، روس، ایران، عربان، هند او پاکستان