سید جمال اخگر
در شرایطی که بحث صلح افغانستان به یکی از موضوعات حاد مجالس داخلی و خارجی و سر خط رسانه های ملی و بی المللی مبدل گردیده و هر کشوری در حد امکانات خویش ظاهراً کمر همت را غرض ایفای نقش در این امر مهم برای افغانستان بسته کرده است. امیدواری ها نیز برای صلح در کشور بیشتر از پی تقویت یافته است.
این در حالی است که حکومت وحدت ملی و شورای سرتاسری علمای افغانستان از گروه های مخالف حکومت تقاضای آتش بس را به مناسبت فرا رسیدن عید سعید قربان کرده و برخی از طالبان نیز از این پیشنهاد حکومت استقبال کرده اند.
در این میان ایالات متحده امریکا یکی از کشورهای عمدۀ دخیل و درگیر در مسایل افغانستان می باشد که گروه طالبان همواره خواستار گفتگوهای صلح به صورت مستقیم با این کشور گردیده بودند و اکنون امریکا نیز از آغاز گفتگوهای رور در روی نماینده گان خویش با نماینده گان گروه طالبان در قطر پرده برداشت که این کار در واقع طالبان و حامیان شان را شگفت زده کرد ، زیرا از انتظار آنان به دور بود که امریکا با این گروه مستقیماً وارد مذاکرات شود.
حالا که امریکا با گروه طالبان مستقیماً وارد گفتگوهای صلح گردیده در واقع تمام مسیر هایی را که باداران طالبان از آن طریق غرض رسیدن به اهداف خویش بهره می بردند مسدود کرده و دیگر بهانه ای برای طراحان این گروه باقی نمانده بناءً به همین دلیل امیدها غرض دست یافتن به صلح تقویت گردیده است.
پرسش هایی مطرح گردیده و نیز آقای راین کراکر سفیر پیشین امریکا در کابل نیز اظهار داشته است که گفتگوی امریکا با طالبان مشروعیت دولت افغانستان را زیر سوال می برد اما از دید من و بیشتر کارشناسان مسایل افغانستان، گفتگو های امریکا و طالبان به هیچ وجه نمی تواند به عنوان سلب مشروعیت از حکومت افغانستان باشد زیرا پیش از این رهبران حکومت افغانستان بارها از سایر کشور ها دعوت کرده اند تا در کار استقرار صلح افغانستان مردم و دولت این کشور را یاری رسانند قسمی که ما پیش از این شاهد اقداماتی در این زمینه از سوی کشورهایی مانند اندونیزیا ، عربستان ، ازبکستان و چین بوده ایم که در ذات خود بخشی از تلاش های دولت افغانستان برای دست یابی به صلح در سطح بین المللی می باشد و تلاش های اخیر امریکا نیز می تواند شامل آن باشد.
این گفتگوها برعکس گفته های شماری از افراد منفی باف می تواند باعث تقویت جایگاه حکومت افغانستان در برون از مرزها ( در سطح بین المللی) گردد.
از سوی دیگر خواست اصلی تمام شهروندان افغانستان دست یابی به یک صلح پایدار و ایجاد یک فضای عاری از خشونت در این کشور درد دیده می باشد به همین دلیل گذشته از هر بگو مگوی دیگر ما خواهان صلح می باشیم و هر اقدام صلح خواهانه ای که حتا یک قدم ما را به سمت صلح و همزیستی مسالمت آمیز بکشاند را به دیدۀ قدر نگریسته و آن را به نفع مردم و حکومت افغانستان تلقی می نمائیم زیرا پدیدۀ خانمان سوز جنگ دیگر قابل تحمل نیست و نباید فرصت های ایجاد شده برای صلح (این آروزی دیرین هر شهروند افغانستان ) را با ارایه نظرات منفی به چالش بکشانیم .
در فرجام پنجرۀ این نوشتار را با این بیت از حافظ شیراز می بندیم:
درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد نهال دوستی بر کن که رنج بی شمار آرد