در این اواخر ایالات متحده امریکا و کشور های اروپایی به گونه مکرر بر پی گیری جدی قضیه یی آزار و اذیت احمد ایشجی از سوی جنرال دوستم و محافظان وی تاکید میکنند و از حکومت افغانستان خواسته که باید این قضیه در محکمه یی پی گیری شود که در آن عدالت به گونه درست آن تامین شود . دوستم متهم است که احمد ایشچی والی پیشین جوزجان را مورد آزار و اذیت جنسی قرار داده است و این مسله درست زمانی رسانه یی و جدی شد که جنرال دوستم سرگرم عملیات علیه جنگجویان مسلح در ولایت فاریاب بود .
اکنون سوال اینجاست که چرا ایالات متحده امریکا و کشور های اتحادیه اروپا بر پی گیری جدی قضیه یی جنرال دوستم داغ تر از حد معمول واکنش نشان دادند و حتی این مسله باعث شد که جنرال دوستم ظاهرا به هدف تداوی کشور را ترک کند و به ترکیه برود و به نحوی در انزوای سیاسی قرار بگیرد .
این مسله نباید از دید بی افتد که هر افغانی که در هر موقف دولتی و یا غیر دولتی قرار داشته باشد در قوانین برای جرم آنان تفکیک قایل نیست و باید مورد پیگرد قرار بگیرد و نباید جنرال دوستم و محافظان وی از این امر مستثنی باشد و نهاد های عدلی و قضایی افغانستان مکلف به پی گیری این قضیه هستند .
اما قضیه یی جنرال دوستم با احمد ایشچی سمت و سوی دیگری را به خود میگیرد . قضیه معاون اول رییس جمهور زمانی مطرح و به میان آمد که جنرال دوستم چندین بار علی رغم مخالفت های داخلی و خارجی برای پایان دادن به عملیات خود در شمال افغانستان از این امر ظاهرا سر کشی کرد و به کار خود ادامه داد و این تا زمانی بود که مقام های محلی نیز از دستورات وی سر کشی کردند . جنرال دوستم اکنون در ترکیه به سر می برد و چندی پیش یک ایتلافی را تحت نام< نجات افغانستان > با مشارکت محمد محقق معاون دوم ریاست اجراییه و عطا محمد نور والی بلخ شکل دادند .
هدف از این ایتلاف ظاهرا آوردن اصلاحات در حکومت، جلوگیری از فروپاشی نظام و هرج مرج سیاسی خوانده شده‌است اما این ایتلاف نشان گر یک خلای جدی سیاسی و نا رضایتی یک بخش از حکومت از ارگ را نشان میدهد .
به دنبال ایجاد این ایتلاف معصوم ستانکزی رییس امنیت ملی افغانستان به ترکیه رفت و با جنرال دوستم دیدار کرد و از وی خواست که از این ایتلاف خارج شود و حکومت در بدل آن قضیه یی جنرال دوستم با احمد ایشچی را پایان یافته اعلام میکند و امیتازات معاونیت اول برای وی دوباره داده خواهد اما این آخر کار نبود ظاهرا این درخواست های حکومت از سوی جنرال دوستم رد شد و به شکست انجامیده است .
پس از رد درخواست حکومت از سوی جنرال دوستم نهاد های دیپلوماتیک اعم از کشور های غربی و امریکا یکبار دیگر بر آتش این مسله باد وزیدند و خواهان پی گیری آن شدند .
اما این قضیه یی آزار و اذیت احمد ایشچی از سوی جنرال دوستم و محافظان اش چرا برای امریکا و کشور های غربی با ارزش تر از خون هزاران افغان بی گناهی که در ماه مبارک رمضان در نتیجه حملات مرگبار که از آن سوی خط دیورند طرح ریزی و اجرا شد با اهمیت تر است ؟
شاید عملیات جنرال دوستم علیه مخالفان مسلح حکومت در شمال در برابر اهداف بزرگ امریکا که راه یافتن گروه های تروریستی به ویژه گروه داعش از شمال کشور به آسیایی میانه است را سد واقع میشد ؟ و یا این که حکومت میخواهد با فشار های دیپلوماتیک از سوی کشور های کاملا دخیل در مسله افغانستان مانند امریکا از وارد شدن دوباره جنرال دوستم در صحنه سیاست افغانستان جلوگیری میکند .
باور ها بر این است که مداخله سفارت خانه ها به خصوص امریکا در قضیه یی حقوقی دو شخص مداخله آشکار در سیستم قضایی و زیر سوال بردن استقلالیت نهاد های قضایی افغانستان میباشد .
نهاد های دیپلوماتیک به خصوص سفارت امریکا می بایست به جای جدی گرفتن قضیه یی جنرال دوستم به خون هزاران افغانی که در یک ماه ( رمضان ) کشته زخمی شدند ارج میگذاشت و علیه کشور حامی تروریزم که سالانه از پول های امریکا تغذیه میشود واکنش نشان میداد و آنرا تحت فشار قرار می داد . از سوی دیگر مسله تجاوز آشکار پاکستان بر خاک افغانستان که امریکا را مکلف به دفاع از تمامیت ارضی افغانستان میکند و این مکلفیت نتیجه امضای پیمان امنیتی افغانستان با امریکا است که باید به اساس آن امریکا در برابر هر گونه تجاوز دفاع کند اما بر عکس واشنگتن این مسله را هر گز در میان نیاورده است و نخواهد آورد چون از این دریچه هیچ گونه تهدیدی متوجه منافع امریکا در منطقه نیست .
اکنون با گذشته بیشتر از دو سال از امضای پیمان امنیتی با امریکا وضعیت امنیتی کشور با گذشت هر روز بد تر میشود فعالیت های مخالفان مسلح در نزدیکی دروازه های کابل رسیده است و چهل درصد از خاک افغانستان اکنون در دست مخالفان مسلح میان . در این مقطع زمانی نیاز دیده میشود تا افغان ها با برگزاری لویه جرگه و یا هم اجماع های بزرگ در مورد پیمان امنیتی با امریکا وضاحت بخواهند و به گونه یی جدی از این کشور بخواهند که به مفاد پیمان امنیتی با افغانستان وفا دار بماند . و تا زمانیکه مردم در برابر این سیاست های مبهم امریکا خاموش باشند وضعیت بهبود نخواهد یافت .