درچنین مقطع زمانی که هیولای جنګ ونا امنی سایه شوم خود را بالای کشور عزیز ما افګنده است به جز اتکاء به ایه کریمه (وامرهم شوری بینهم) ومراجعه به افکار عامه راه موثر دیگری وجود ندارد ،بنابراین برای ختم این تراژدی مستمر باید لویه جرگه موشورتی صلح تدویریابد ريابد ، قابل تذکر است که دراین مقاله روی ابعاد قانونی تدویر لویه جرگه ها تماس گرفته نشده زیرا لویه جرگه مشورتی صلح مستثنی از سایر جرگه هاست با تدویر این لویه جرگه وارایه نظریات اشتراک کننده گان آن که متشکل ازتمام اقشار وملیت های ساکن درجغرافیای افغانستان است امید های صلح سرتاسری فراهم میگردد. چراهای زیادی مبنی براینکه لویه جرگه مشورتی چرا دایر میشود وجود دارد واما به این چرا ها نه تنها انانیکه ازجنگ وخوشنت صدمه دیده اند جواب مثبت میدهند بلکه هر انسان دارای عقل سلیم ومنطق سالم بدون شک معتقد خواهد بود که به این چرا ها نیز جواب همسان داده وموثرترین راه بیرون رفت از معضل کنونی را همین تدویر لویه جرگه مشورتی صلح وانمود نماید . تجارب تلخ وزهراگین گذشته نشان داد که جنگ هست وبود جامعه ما را از ما گرفت و باید برای رهایی از این مصیبت جانگاه راه وروشی جستجو گردد.یکی دیگر ازضرورت های که به تدویر این لویه جرگه همت گماشته شده این است که عده از کشورها به خاطر حفظ منافع ملی خود شان از طرق مختلف و متعدد به تداوم جنگ پا فشاری دارند باید به همین وسیله اهداف شوم شان خنثی گردد تا بدانند که امروز همه افغانها به حسن تفاهم و همدلی پی برده ودر مسایل مهم کشوری با هم وخدت نظر دارند. اگر ژرف بنگریم وحوادث چهار دهه گذشته را به طور موشگافانه مورد تدقیق قرار دهیم در میابیم که ثمره جنگهای تحمیلی بنا بر هر دلیلی که بوده به جز فقر ، بیکاری ،ازدیاد ایتام وبیوه زنان ،سیل معیوبین و معلولین وتخریب زیربنا های اقتصادی ،اجتماعی وفرهنگی ما چیزی دیگری نبود.
ناله وفریاد مادرانیکه فرزندان جوان شان طمعه جنگ گردیده وزنان ونوعروسانیکه در رزوهای نخست ویا هم ماه وسال اول عروسی شوهران شانرا ازدست داده اند ضرورت نخواهد بود تا از انان سوال شود که چرا لویه جرگه مشورتی صلح تدویر میابد ؟ زیرا جواب انان صد در صد ااین است که باید جنگ قطع شود , اینجاست که به وضاحت می شود دریابیم ونتیجه گیری نمایم که لویه جرگه مشورتی صلح یعنی وچرا باید تدویریابد. اکنون که تا حدی به جواب چراها پرداخته شد بهتر است روی این نکته تماس بیگیریم که جنگ علاوه ازویرانی وتخریب شهرها واماکن عام المنفعه بدبختی بزرگی دیگری را که دامنگیر مردم ما سخت بذر تخم نفاق وتبعیض قومی و زبانی وسمتی است در طی سالهای متمادی جنگ به آن دامن زدند,حاصل آن جزبرادر کشی وخصومت هم وطن علیه هم وطن چیز دیگری نبود غافل ازاینکه یک روز مردم به این حقیقت پی خواهند برد که ملت ما یک پارچه بود است وخوهد بود . چنانچه حضرت ابولمعانی بید ل میفرماید :
عرض ما من چه داردجزبه روی همزدن — موج این دریا شکست شیشه یکدیگراست خوشبختانه امروزشعورسیاسی افرادجامعه تاحدود زیادی بلند رفته وتقریباهمه متعقد شده اند که جنگ خصومت وبدبینی جزریخن اب اسیاب دشمن حاصل دیگری ندارد بنا با تدویر لویه جرگه مشورتی صلح که فرایند ان به زعم اکثریت قاطع مردم رهایی ازجنگ وزندگی دریک فضای صلح وصمیمت خواهد بود کشور از ویرانی بیشتر نجات یافته ونسل های بعدی دریک بعدی در فضای ارامش به درس وتعلیم وکارادامه خواهند داد . بار ها تذکر رفته که هیچ گروهی از طریق اعمال زوروبرخوردار نظامی وکشتار مردم بی گناه به قدرت نمی رسد اکنون لویه جرگه مشورتی صلح که یک نشست هماهنگی با حضور نماندگان مردم است راه های را مورد بحث قرارخواهد داد تا در پر توان نظریات این این اجماع ملی زوایای تاریکی راکه طی سالهای متمادی سیاه وغیرقابل دید بود روشن ساخته وجامعه را به سوی ترقی وتعالی سوق دهد.
لویه جرگه مشورتی صلح که از یک سو ضرورت تدابیرمحسوس بود ومیتواند در حیات سیاسی مردم ما تغیر قابل ملاحظه رابمیان ارد میتواند گفت که از سوی دیگران اجماع ملی مشت کوبنده است به دهن دشمنان ما وانانیکه به فکر (تفرقه انداز وحکومت کن ) بودند واستند.