د سمندر غاړې ته په شګو کې ودریدم، له لرې یوه وړه څپه راتله، دوې شوې، درې شوې….اووه شوې.
د سیګل مرغه کغ کغ شو، د څپو شمیر یې راګډوډ کړ. مرغه په اوبو کې مښوکه ننویسته او یو کوچینی کب یې ورسره پورته کړ.
راپاڅیدم. د اوبو غاړې ته د کبانو دوکان ته ودریدم. کب مې ترې وغوښت. دوکاندار یو کوچینی ماهي پر تیغنه واچاوه. د وریتي شوي غوښې بوی شو. ما لمر ته وکتل لکه یوه سره تیغنه چې په اوبو کې کوزیږي. دوکاندار ته مې وویل:
– لمر وینې
پرته له دې چې غروب ته ورګوري راته وې ویل:
– کلونه وشول چې د جولای په میاشت کې دغه وخت لمر همداسې ښکاري
– څو کاله وشول چې دلته کبان خرڅوې؟
دوکاندار کب پر تیغنه راواړاوه:
– نولسم کال مې دی
– ژوند ژر ژر تیریږي ډير ژر
ده سور کړی کب په یوه ګرد کاغذي ډبي کې کیښود:
– ته دغه کب ګوره سهار لا ګرځیده
پیسې مې ورته ونیولې، سور کړي کب ته مې وکتل، وړوکی راته ښکاره شو، هغسې کوچینی راته ښکاره شو لکه کوم کب چې سیګل په مښوکه کې اخیستی و. کب مې اوبو ته واچاه او د هوټل کوټې ته راغلم. سترګې مې پټې کړې، لکه ګڼ ستورې چې راته ښکارې خو نه سهیي کیږي.
شرنګ شرنګ شو. د موبایل ساعت شرنګیده له کړکۍ مې وکتل. د سمندر اوبه د لمر وړانګو ته ځلیدې.
– څو کاله وشول چې دلته کبان خرڅوې؟
دوکاندار کب پر تیغنه راواړاوه:
– نولسم کال مې دی
– ژوند ژر ژر تیریږي ډير ژر
ده سور کړی کب په یوه ګرد کاغذي ډبي کې کیښود:
– ته دغه کب ګوره سهار لا ګرځیده
پیسې مې ورته ونیولې، سور کړي کب ته مې وکتل، وړوکی راته ښکاره شو، هغسې کوچینی راته ښکاره شو لکه کوم کب چې سیګل په مښوکه کې اخیستی و. کب مې اوبو ته واچاه او د هوټل کوټې ته راغلم. سترګې مې پټې کړې، لکه ګڼ ستورې چې راته ښکارې خو نه سهیي کیږي.
شرنګ شرنګ شو. د موبایل ساعت شرنګیده له کړکۍ مې وکتل. د سمندر اوبه د لمر وړانګو ته ځلیدې.
Life
A Pashto short fiction
Written by Ajmal Pasarly
Translated by Farooq Sarwar
I stopped my walking on the wet sand of Seaside. From faraway a wave emerged, then second and then next, in short seven waves moved toward from different sides.
Meanwhile, I listened to the chirping of Seagull, who was flying over the sea. Suddenly he jumped and attacked the water and caught a little fish in his mouth and then flew again.
Now I left my place and moved towards a nearby fish shop. I demanded a boiled fish, the shopkeeper started to cook the same in the hot oil pan. At this point, I smelt the stink of the burning flesh. I looked towards the sun. The evening was near and it was the portrait of red coal going down towards the water of the sea.
I asked from the shopkeeper. Can you stare at the sun?
He looked towards the downing sun and replied.
Amazingly in every July the sun looks in the same shape.
Now again I asked for how much time He is doing this business on the Seaside.
The shopkeeper was busy in his cooking.
I’m serving my services in this area for nineteen years.
What is your observation about life is it fastest?
At the moment he packed the fried fish in a paper box and smiled that what is the life. It is very amazing that at morning the same fish was alive in the sea.
I paid the money, took the fried fish. I felt it was just little like the same fish, which became the prey of Seagull. I don’t know why all of a sudden I thrown the fish in the water and came into my room at the total. Here I closed my eyes and felt that I’m watching the countless stars but unable to recognize them.
Now there was a ring, which was actually the ring of my mobile phone. Now I moved towards the window. It was dark and the water at sea was shining towards the sun.
The end