په زرګونو بڼو او څېرو راڅرګنده شوې، په هره بڼه کې تر پخوا ښکلې او زړه را ښکوونکې وې، کله به دې په ښېښه يي پياله کې د بندي سپين نرګس جامې اغوښتې وې او کله به د لرې دښتې د تندي وهلي غاټول په څېر مړاوې ولاړه وې.
تا غوښتل چې په خپلو دې ټولو پردو کې زما ستره مينه و ازمايې، زما له سترګو او زړه نه امتحان واخلې، خو ما په خپله مينه له باور ور ها خوا ايمان هم درلود او ستا په هره بڼه کې مې يوازې ستا د زړه او ضمير سپېڅلې وږمه حس کوله.
زه پوهېږم چې دا ته يې او ټوله يوه ښکلا ده چې د يوه ملنګ انسان د زړه او نظر امتحان اخلي، خو نه پوهېږي چې د هغه زړه هم د خپل نظر د پنجرو شاته بنديوان دى او له خپل زندان سره بې کچې مينه لري.
٢٠١٥ د فبروري ٧مه