کابل در زون مرکزی موقعیت دارد که در شمال غرب با پروان، در شمال شرق با کاپیسا، در شرق با لغمان، در جنوب شرق با ننگرهار، در جنوب با لوگر و در جنوب شرق باولایت میدان وردگ سرحد مشترک دارد… کابل مرکز اقتصادی و فرهنگی افغانستان میباشد و در ۱،۸۰۰ متری بالای سطح دریا در دره ای دراز و باریک بین کوه های هندوکش را شکافته و در طول دریای کابل امتداد یافته است.
این شهر همراه با ولايات کندهار، هرات ومزار توسط بزرگ راههای حلقوی که در سرتاسر کشور امتداد یافته وصل شده است. کابل همچنین مسیر اصلی شاهراه جلال آباد که به سوی پشاور پاکستان می رود می باشد. کابل دارای اماکن تاریخی، مساجد ، زیارتگاه ها، باغهای تاریخی و دروازه های مشهور، شاعران نامی و نویسنده های بلند پایه می باشد.
اين ولايت که اقوام تاجک ،پشتون و هزاره را در خود جا داده است مردم آن اغلبا به زبانهاى دری وپشتو تکلم نموده وسنی مذهب هستند. تعدادی از اهل تشیيع، هندو و سیکها نیز در این ولایت بویژه در مرکز آن اقامت دارند…
دروازه های مشهور اين ولايت عبارت از دروازه سفید ، دروازه لاهوری ، دروازه گذرگاه ، دروازه سردارجانخان می باشد. کوتل های ارغنده و خیر خانه را هم دارا است. کابل را مرکز بدبختی ها نامیده ام…. می دانید چرا!؟؟ چون این شهر بیش از 35 سال قبل تا اکون شاهد صدا های دلشخراش انتحار و انفجار بوده دریای آن شاهد آب خون آلود… در خاک این شهر هزاران شهید بی گناه و مظلوم خوابیده هزاران مادر فریاد داغ فرزندان و همسران خود را بلند کرده.
کابل چرا از این بدبختی ها نجات نمی یابد!؟؟ چون مار های زهری در اینجا خانه کردند درندگان وارد آن شده قدرت را در دست گرفتند اینها فکر منافع شخصی اند نه در فکر منافع ملی،مظلومان را توسط ظلم خویش غلام خود ساخته اند زورمندان را توسط پول….