سید جمال اخگر
راه اندازی انتخابات آزاد و عادلانه یکی از اصول اساسی دیموکراسی در کشور های دیموکرات می باشد و حکومت افغانستان نیز کنوانسیون های گوناگون جهانی را به امضا رسانیده متعهد و مکلف به اجرای آن می باشد از همین لحاظ ایجاب می کند که انتخابات ریاست جمهوری ، پارلمانی ، شورای ولایتی ، شورای ولسوالی ها و در صورت مساعد شدن شرایط انتخابی شدن والی ها و شهردارها برگزار گردند.
در برگزاری انتخابات ریاست جمهوری ، پارلمانی ، شورای ولایتی و شورای ولسوالی ها مبالغ هنگفت و سرسام آور هزینه و به مصرف میرسد که در حال حاضر این پول از سوی جامعۀ ملل تأمین می گردد.
در این نوشتار می پردازیم به مزایای برگزاری انتخابات و اشتراک فعال شهروندان در این پروسۀ ملی.
انتخابات پارلمانی کشور پس از سه سال تأخیر به تاریخ 28 و 29 میزان سال جاری نخست در 32 ولایت کشور و سپس با یک هفته تأخیر در ولایت کندهار برگزار گردید که به اساس آمار ارایه شده از سوی کمیسیون برگزاری انتخابات حدود بیش از 4 میلیون تن در آن اشتراک نموده بودند.
اکنون که حدود یک ماه از برگزاری انتخابات پارلمانی در کشور می گذرد دغدغۀ برگزاری انتخابات ریاست جمهوری و شورای ولایتی روی زبان هاست و کمیسیون مستقل انتخابات پس از رای زنی های فراوان 31 حمل سال 1398 را تاریخ برگزاری انتخابات ریاست جمهوری اعلام داشت.
با آن که انتخابات شورای ملی بدون کدام چالش جدی به فرجام رسید اما عدم آماده گی های لازم از سوی کمیسیون مستقل انتخابات سبب شد تا از جمع هشت میلیون واجد شرایط رای دهی تنها نصف آن موفق به ریختن آراء شان به صندوق ها گردیدند. حالا که تاریخ برگزاری انتخابات اعلام گردیده ایجاب می کند که حکومت و به ویژه کمیسیون مستقل انتخابات با تجربه از انتخابات پارلمانی در رفع چالش ها تلاش جدی نموده و در کنار آن از طریق رسانه ها آگاهی دهی لازم غرض شرکت در این پروسۀ ملی صورت گیرد زیرا تنها راه رسیدن به یک افغانستان مترقی داشتن جامعۀ قانونمند و حکومت انتخابی می باشد.
در کنار این شهروندان کشور نیز از بی تفاوتی دست برداشته و در روز انتخابات از حق قانونی و شهروندی خویش استفاده نموده ، اجازه ندهند تا متقلبین از راه های غیر قانونی به نماینده گی از مردم سرنوشت کشور را به گروگان گیرند.