نویسنده : سید جمال اخگر
نخستین اعتراضات بر علیه حکومت ایران که به روز پنجشنبه (7 جدی) گذشته از شهر مشهد آغاز گردید با گذشته هر روز دامنۀ این اعتراضات وسیع تر می گردد که به اساس تازه ترین گزارش ها تا کنون علاوه بر مشهد در شهرهای تهران، کرمانشاه، شهرکرد، بندرعباس، ایذه، اراک، زنجان، ابهر، دورود، خرم‌آباد، اهواز، کرج و تنکابن گسترش پیدا کرده و حتا باعث درگیری معترضان با پولیس شده است.
با آن که حکومت ایران تلاش به خرج داد که از گسترش این اعتراضات جلوگیری کند و بیشتر از 50 معترض را بازداشت و چندین تن را با شلیک گلوله از پا در آورد اما ظاهراً بیشتر شهروندان ایران از حکومت ناراض اند و احتمال فراگیر شدن این اعتراضات متصور است زیرا در مدت کمتر از سه روز دامنه اعتراضات ضد حکومتی به 13 شهر بزرگ ایران کشانیده شد و تا نیمه های شب شماری از معترضان در جاده های ایران حضور داشتند.
با توجه به واکنش های جهانی و اعلام حمایت شماری از کشورها از معترضان گمان می رود حکومت ایران با چالش تازه ای روبرو است زیرا حمایت کشورهای خارجی ، حمایت دختر رضاشاه پهلوی اخرین شاه ایران و بنیاد های مخالف حکومت ایران در خارج از این کشور از یکسو و سیاست های نا متوازن اقتصادی ، رخنۀ فساد در دستگاه دولتی و نیز حمایت حکومت این کشور از جنگجویان سوری ، لبنانی و حمایت مخفیانه از جنگجویان طالب در افغانستان که در این اواخر آفتابی گردیده از جانب دیگر سبب شده است تا شهروندان ایرانی با روحیه قوی تر به این اعتراضات بپوندند زیرا ایرانی ها خواهان کسب آزادی های بیشتر شهروندی و آمدن اصلاحات جدی در نظام این کشور اند و رهبر انقلاب این کشور را مانع اصلی در این راه می پندارند.
توهین به رهبر انقلاب اسلامی ایران ( آیت الله خامنه ای) که خط سرخ حکومت ایران می باشد و حکومت ایران همواره با قوت تمام از آن هراست و واکنش نشان داده است اما اینبار در اعتراضات تازۀ این کشور شعارهای تند ضد حکومتی و ضد رهبر (مرگ بر خامنه ای) را نیز معترضان سر داده اند.
با در نظرداشت ذهنیت های جهانی بر علیه ایران ایجاب می کند تا هر چه زودتر دولت ایران با معترضان کنار آید ورنه با گسترش دامنه اعتراضات خطر بزرگی حکومت ایران را تهدید می کند زیرا تجربه نشان داده است که بزرگترین حکومت ها ( مصر ، لیبیا ) از سوی شهروندان به نابودی کشانیده شده اند.
اگر واقع بینانه با موضع گیری های حکومت ایران برخورد صورت گیرد دولت مردان ایران نوعی فضای خفقان و جو مستبدانه و دیکتاتور مآبانه را در برخورد با شهروندان به پیش گرفته اند و این امر باعث شده تا هر روز بیشتر از پیش شهروندان ایرانی در مقابل نظام عقده مند تر گردند که اعتراضات اخیر و گسترش چشمگیر آن نیز از همین سرچشمه آب می خورد.