ارگ ریاست جمهوری اعلام کرد که محمد اشرف غنی استعفای عطا محمد نور را منظور کرده است. با این کار ارگ به دوام کار امپراتور شمال پایان داد. شاخ، شاخ‌شکن شکست. خط نشان کشیدن‌ها به حکومت پایان یافت و رییس جمهور غنی بالاتر از خط سرخ قرار گرفت.
کار عطا محمد نور در ولایت بلخ پایان یافت. چهره‌ی جدید جای او را گرفت. عطا محمد نور پس از سیزده سال ولایت در بلخ خانه نشین شد و هوادارانش انگشت به دندان ماندند.
آقای نور در بلخ همواره با حکومت مرکزی، در زمان حامد کرزی کمتر و در حکومت فعلی بیشتر دست به گریبان بوده است. او خیال می‌کرد که با در دست داشتن ولایت می‌تواند هرآنچه بخواهد می‌کند. دولت را هشدار می‌دهد و برای ارگ خط و نشان تعیین می‌کند.
عطا محمد نور پس از جنجال‌های گسترده با رییس جمهور غنی و توهین‌های لفظی به رییس اجرایی، نخستین ضربه را خودش به خود زد. پس از آن که با جنرال دوستم همصدا شد و با سران شماری از چهره‌های سیاسی دیگر زمینه بازگشت او را به افغانستان طرح ریزی کردند که به ناکامی انجامید، شکست دیگر خود را به کرسی نشاند.
سیزده سال در ولایت باقی ماند و به تصور اینکه واقعا امپراتور است خیلی تندروی سیاسی کرد. روابط خودش با امریکا را به تیرگی رساند. استفاده از لفظ پیپسی او را شهره محافل شوخی کرد و سپس با خشونت علیه عضو شورای ولایتی بلخ و بریدن گوش او، قلب “گوش خوار” را در میان برخی مردم کسب کرد.
همه این مشکلات سبب شد تا او چهره‌ی مردمی‌اش را در میان مردم مقداری از دست بدهد تا سرانجام ریاست جمهوری مهر تایید بر استعفای او زد تا لذت نشستن در کنج خانه را نیز تجربه کند.
اکنون اما پایان کار نیست. حکومت باید از سیزده سال فعالیت او در ولایت بلخ بپرسد. خشونت‌هایی که عطا محمد نور در بلخ بر مردم متقبل شده پایان راه نیست. گزارش‌ها بارها منتشر شده که او دارایی‌ها و زمین‌های دولتی را نیز غصب کرده است.
حال زمان تصفیه حساب فرا رسیده و حکومت باید با تعیین هیات با صلاحیت، بی طرف و مسلکی، تمام فعالیت او دارایی‌هایش و شهرک و فروشگاه‌هایی که ساخته را بپرسد.
مردم نیز می‌توانند در صورتی که حقی از آنان توسط عطا محمد نور زایل شده به نهادهای عدلی و قضایی شکایت کنند، چون این حق هر شهروند است و هر شهروند افغانستان در برابر قانون یکی است.
اما در این میان، صلاح‌الدین جان که ریاست جمعیت اسلامی افغانستان را به عهده دارد و به سمت وزیر در کابینه کار می‌کند، حرف‌هایی بزرگتر از دهن خود می‌زند. آقای ربانی که در سفر رسمی خارج از کشور است اعلامیه منتشر کرده و از آدرس جمعیت تصمیم ریاست جمهوری را عجولانه مطرح کرده است. آقای ربانی باید بداند که از کرسی وزارت نمی‌تواند فریادهای حزبی سر بدهد. این خلاف قانون و ارزش‌های دموکراسی است. رییس جمهور غنی استعفای عطا محمد نور را منظور کرده، بر اساس گفته‌های ارگ، اشرف غنی، نور را برکنار نکرده بلکه سندی که خود او به ارگ داده را رییس جمهور امضا کرده است.
پس این کار ارگ وجه قانونی دارد و صلاح‌الدین جان اگر می‌خواهد وزیر قانونمند باشد باید قانونی عمل کند.
ربانی باید بر اساس چارچوب تعیین شده در وزارت بماند و با سو استفاده از کرسی، علیه تصمیم ریاست جمهوری نامه ننویسد.
حکومت وحدت ملی بیشترین رنج خود را از دو سر بودن نمی‌برد بلکه از دو دِلی می‌برد. فیصله‌یی را انجام داده؛ اما پس از برخی فشارها از آن باز می‌گردد. اکنون اما زمان آن رسیده که حکومت وحدت ملی با قدرت بر تصمیم که گرفته بماند، فشارهای مردمی و حزبی نباید بالای تصمیم ارگ تاثیر بگذارد. مردم خدمت و کار می‌خواهند که والی جدید هم می‌تواند مردم بلخ هواداران جمعیت را به این آرزو برساند.
همچنان احزاب سیاسی، مردم، نهادهای سیاسی و اجتماعی باید بدانند که خط سرخ کشیدن در مورد یک پست دولتی یا مقام اشتباه محض و خیانت است. آنان بدانند که خط سرخ کشیدن تنها زمانی لذت بخش است که منافع ملی، تمامیت ارضی، امنیت ملی و سخن از جغرافیایی به نام افغانستان در برابر دشمنان مطرح باشد.
خط سرخ کشیدن برای کرسی ولایت آن هم در برابر خود حکومت اشتباه محض و نادانی به تمام عیار است.
روزنامه سرخط