نقش اطلاع رسانی و کنترول رسانه ها | نیلوفر مستعد

بخش اول

اطلاع رسانی نقش بسیار مهم وسازنده ای در روند تکامل وبیشرفت زندگی بشر داشته ودارد ، طوریکه همه میدانیم که ما در عصر انفجار اطلاعات و ارتباطات به سر میبریم اما همین اطلاعات اگر رهبری نگردد ما را بسوی آینده مخشوش و تاریک رهسپار خواهد کرد ، ما در شرایطی که بوسیله سلاح های نرم مانند(فیسبوک – تویتر- واتزاب – تلگرام – آمو- تانگو ) ودیگر نرم افزار های رسانه یی سلاح های که مراتب از توپ و موشک از انفجار و انتحار مخربتر و کوبنده تر هستند تیر باران میشویم تیر های که مستقیم هویت و ارزش های ملی و معنوی ما که در ازای آن خون هزاران شهید ریخته شده است را نشانه گرفته است قرار داریم . رسانه ها به سو تعبیر از کلمه (آزادی بیان) تمام غنایم و ثروت ملی مادی و معنوی ما را در معرض تاراج ونابودی گذاشته حال آنکه حتا کشور های که خود را سمبل آزادی در همه عرصه ها قلمداد کرده اند برای آزادی حد ومرزی قایل بوده و تعریف معین و مشخص را از آزادی دارند .

اما در کشور ما (افغانستان ) نبود کنترول و مدیریت معیاری از رسانه ها –  کشور را به یک آشفته بازاری مبدل ساخته است و با استفاده غلط از کلمه آزادی بیان باعث هرج و مرج ویا نادیده گرفتن خیر وصلاح جامعه ما و توهین به شخصیت های ملی حتا تضعیف روحیه نیروهای امنیتی باعث اغتشاش وناامنی شده اند ،در جامعه ای امنیت نیست اقتصاد رفاه و آرامش نخواخد بود .

کنترول شایسته و بایسته ی رسانه ها زمانی امکان پذیر است که رسانه ها در خدمت دولت باشند ، زیرا امروزه اصل آزادی بیان که از جمله اصل های بسیار مهم زندگی بشر است و چه بسا ناجی زندگی مردم جهان از بدبختی به سوی نیکبختی بوده است .

با تاسف امروزه در کشور ما به دلیل استفاده نادرست این اصل ( آزادی بیان ) منجر به بدبختی مردم ما شده است ، هر اطلاعاتی حتی اگر واقعیت باشد را نباید گفت و اگر گفته میشود نیز باید در زمانی مناسب بیان کرد و تمام اتفاقاتی را که منجر خواهد شد را نیز باید پیش بین بود .

ژورنالستان رسالت مند کشور که با تکیه بر رسالت ژورنالیستی و تعهدی که نسبت به زندگی مردم دارند باید بدانند که چطور رسانه ها را کنترول کنند ، به عبارت ساده تر کنترول رسانه ها همان گفتن و نگفتن است ، چه بسا سخنی و یا خبری که حقیقت  محض است اما به صراحت میتواند زندگی انسانی را با مرگ مواجه کند . چنانچه اخبار فجیع و فیلتر نشده ی رسانه ها سرد و گرم پیرامون نا امنی ها ، انتهاری ها … نه تنها بیماران نزدیک به مرگ را بسوی مرگ فرستاده است بلکه از سوی هر روز به تعداد روان پریشان و بیماران روانی افزوده است !

اما اگر اخبار منتشر شده از سوی رسانه ها امید بخش باشد در امر بیشرفت و بهبودی و سلامتی مردم اثر گذار است .

ولی امروز رسانه ها میدان تجارت و مال اندوزی برای صاحبان آن شده اند ، چه بسا زمانی که حرف پول به میان می آید صاحبان رسانه های افغانستان تمام مئسولیتی را که در قبال مردم دارند را فراموش میکنند و در پی آن اند که بیشترین تبلیغات را کسب کنند و این تبلیغات به قیمت قربانی کردن فرهنگ و ارزش های ملی و اسلامی و به خطر انداختن زندگی مردم به دست می آید .

شعار امروز رسانه به عنوان دست داشته ی سلاح قدرت مند کشور های سلطه همانا تکه تکه کردن ارزشهای واقعی زندگی انسان ها است ، ارزش هایکه به انسان آرامش و اصالت میدهد ، ارزشهای به انسان اعتماد به نفس میدهد ، ارزش هایکه به انسان قدرت میدهد ، ارزشهای که به زندگی انسان رنگ میبخشد . به حتم و یقین میتوان گفت که آدمی در ارزش هایش خلاصه میشود و اگر این ارش ها نباشند انسان تمام میشود نه با مرگ ارزش مند بلکه با مرگ سرسام آور وتدریجی و پر از فلاکت ، چنانچه ارزش های چون خانواده و تعلیم امروزه با ظهور رسانه ها از بین رفته است .