چي نه بنګ او نه شراب وي
چي نه چنګ او نه رباب وي
نه ساقي ، نه مکیزونه
نه مطرب، د سوز سازونه
نه ترخه پیاله د نار وي
نه خواږه کاته د یار وي
نصیحت نه دی ناصحه، دا خو جوړه خودکُشي ده
دا خو ځای د میني نه دی، د ژوندو مړو وطن دی
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ملاجانه! ژوند خو رنګ دی
بدرنګیو سره جنګ دی
یو څه مینه د یارانو
څه نفرت له رقیبانو
څو سجدې له کیفه ډکي
څو وعدې په کلکي
ژوند مستي ده او خمار دی ، مرګ بې وسه بې هوښي ده
یو شمال د سره سالو دی ، بل جنجال د سپین کفن دی
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
رب خو مینه ده احساس دی
په اسرو کله خپلیږي
لمونځ حضور دی او اخلاص دی
په دُرو کله زده کیږي
ثواب لڅ سو ګناه پټه
د ایمان کډي باریږي
(په زور کلي نه جوړیږي!) د آدم خټه وحشي ده
ملا سد دي پښو ته تللی ، ستاد (سرله پاسه تن) دی
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
فرشته نه ده ، انسان دی
نه یزدان دی ، نه شیطان دی
څه ثواب دی ، څه ګناه ده
لږ ژړا ده ، لږ خندا ده
بغاوت دی او توبه ده
دا د نار (!) او نور (!) قصه ده
بې ستري خوی د ابلیس دی ، آدم ټول پرده پوشي ده
د عزت وزن یې ساته ، چاریک نه دی پوره من دی
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ستا د پلار مینځه خو نه ده
دا دي خور ده دا دي مور ده
ستا د مور غلام خو نه دی
دا دي پلار دی دا دي ورور دی
لږ په مینه یې سامبال کړه
لږ د خدای د نظر خیال کړه
(اقتدار) یو (امانت ) دی ( زمانه ازمایښتي ده )
پښتنو !زخمي یې مه کړی ، هزاره خو هم بدن دی
بدلون اوونیزه/لومړی کال/ ۴۸مه ګڼه/چهارشنبه/ تله/۲۲/ ۱۳۹۴