ژباړه: حمیدالله حمیدي
په نولسمه پېړۍ کې سنګاپور د بد بختۍ اوج ته رسېدلی و.
د فقر، ناروغیو، فساد او جرمونو لپاره بېلګه نه وه.
دولتي منصبونه هغه چاته ورکول کېدل، چې تر ټولو ډېرې پیسې په یې درلودې، ضوابت پر راوبطو حاکم و.
هغه ځمکې چې وریجې په کې کرل کېدې چارواکو غصب کړې وې.
قاضیانو به خپل حکومونه په پیسو خرڅول.
ټولو به ویل، په سنګاپور کې اصلاحات ناممکن دي.
خو ما ښوونکو ته مخه کړه.
ښوونکو په غربت کې ژوند کاوه، د هغوی تنخوا ګانې مې لوړې کړې او ورته ومې ویل ((زه دولتي ادارې جوړوم او تاسو راته انسانان جوړ کړئ.))
همغه و، چې سنګاپوره په یوه پرمختللي او متمدن هېواد بدل شو.
لي کي وان یو
د نوي سنګاپوره بنسټ اېښودونکی