نورمحمد سعید

مور او زوی له ما مخکنیو څوکیو کې کښېناستل. دواړه غلي وو. زوی د لندن ښاري دوه چته بس له کړکۍ بهر د خلکو، بلکې د ښځو ګڼې ګوڼې ته کتل.

مور یې ناڅاپه پر سترګو لاس ورونیو. شېبه وروسته بېرته خپلو فکرونه کې ډوبه کښېناسته. د مور د لاس له لرې کېدو سره سم هلک بیا د خپلو سپینو عینکو له شا د بازار په ننداره بوخت شو.

مور یې هم تر ډېره ورته صبر نه کاوه. اکسفورډ سرکس ته د بس له تاوېدو سره سم یې بیا د زوی سترګې ورپټې کړې او بیا نو دغه سلسه همداسې روانه شوه.

تم ځای مې راورسېد. پاڅېدم، خو د سترګو تر کونج مې هلک ته کتل. د هلک سترګې سرې وې. اوښکې ترې بهیدې. باڼه یې ژر ژر رپول.

بس د لوړې ودانۍ له سیوري تېر شو. د هلک پر مخ له کړکۍ راوتلې وړانګې ولګېدې. مور یې ژر پر سترګو لاس ورکېښود.

لندن

اګست ۱۹

۲۰۱۷

One thought on “بدمعاش زوی| نورسعید”

ځواب دلته پرېږدئ

ستاسو برېښناليک به نه خپريږي. غوښتى ځایونه په نښه شوي *