وتل / اجمل پسرلی
بوډا بسترې ته ډډه وهلې وه، لاسونه یې دواړو خواوو ته داسې ایښي وو لکه خیرات ته چې یې غځولي وي. په کوټه کې د دوا تریخ بوی ته او…
او هغه سړی چې موږ یې لا قدر نه کوو/ لیکوال سلیمان فانوس
سپن بخونه ږیره، وړ خو له اندېښنو او برنامو ډک سر، د ژورو سترګو او خوځنده بدن یو سړی، هره شیبه په دې فکر کې دی، چې څنګه په هغه…
وایم!/ اجمل پسرلی
نجلۍ ته یې حال ورکړی و چې نن ورسره غږیږي. لاس یې خولې وکړې. موبایل یې جیب ته کړ. پنځه دقیقې لا ژمنې ته پاتې وې. له ځان سره یې…
څوک څه خبر!/حقانیار
ساعت پوره نهه نیمي بجي وي، د بانک د دروازي لاستی مې په تلوار را کښ کړ. خلاصه نه سوه. ور پام مې سو، لیکلي یې و:« په دوبي کې…
فوټبال/ اجمل پسرلی
سړی نګوښیده. د ممپليو بار ریړه یې ورو ورو ټیله کوله. مخامخ یې لاس ونیو: – وروره سټیډیم ته دغسې سیده ورووځم – هاغه مخامخ نه وینې، دغه دی کنه…
نوک/ اجمل پسرلی
عادل چمڼۍ ګوته خولې ته وروړه او له ځان سره یې وویل: « ولې ما له کاره باسي؟» « خو مشر وویل که سبا بودیجه کمه کړي ښایي کسان کم…
سیاسي که تخنیکي او که دواړه؟/سید الرحمان عمران
د ښوونځي وروستی کال مو و، ورځپاڼې کې مې لیکنه خپره وه. لیکنه سیاسي وه، دا چې دا مې په رسنیو کې لومړنی لیکنه وه نو ځکه ورته خوشاله وم،…
چاکلیټ/ اجمل پسرلی
مومن د ګریوان ګروې پرانیسته او د کړکۍ پرده یې په زوره کش کړه: « ولې مې درواغ وویل چې واده نه لرم» « که مې داسې نه وای کړي…