د عبدالباري جهاني یو (ذوالقافیتین) غزل
(ذوالقافیتین) د سرې لمبې له ژبي یې رازونه رسوا نه دي د شمعي له مذهب سره ګلونه اشنا نه دي چي ګرځې له کچکول سره پر ښار د ګناهکارو زاهده…
د تاند ارشیف
(ذوالقافیتین) د سرې لمبې له ژبي یې رازونه رسوا نه دي د شمعي له مذهب سره ګلونه اشنا نه دي چي ګرځې له کچکول سره پر ښار د ګناهکارو زاهده…
پټ مي رویبار وویل سیلونه به له غرونو وي پورته یکه زار به د ایلبند له ګودرونو وي تور به وي له ښاره د جانان به یې شړلی وي لار…
دعا پر ځمکه تنګ یمه نور ځمکې نه کډه کوم دا مې وروستۍ هيله ده ««« ځمکه د وینو رود شوه خدایه دا هيله خو مې ومنه لږ اسمان کې…
لامې په ذهن کې بلیږې داسې لکه دتورې شپې په غیږ کې دبیابان لمبه چې له یو تللي مساپر هېره شي مساپر یخ وهلی ، مساپر لار نه ویني شاته…
هم یی خزان هم یی بهار ښکلی دی هم یی ماښام هم یی سهار ښکلی دی هم تر نارنج هم تر انار ښکلی دی تر ننګرهار تر کندهار ښکلی دی…
که بسمل مرغه په څنګ راپریوځي کلی چې ووینی او ړنګ راپریوځی اوس نه الفت شته ده نه مینه ښکاری دابی احساسه ولس ووینی په ننګ راپریوځي د خپل خاورین…
ګرانه که څو ګرانه په لاس راغلله بیاهم ښه اسانه په لاس راغلله زور ته د کافرې مینې وګوره راغله مسلمانه په لاس راغلله ستورو یې درک په ځمکه راکړلو…