درېدلى وخت | ایمل پسرلی
یو ځاى مې لوستي و چې د ونې عمر د هغې تنې ته په کتلو معلومېږي. ستا د هديرې چنارونه چې گورم لکه چې ډېر کلونه اوښتي دي. اصلآ مې…
روغ/ اجمل پسرلی
سهار ترچاودنې وروسته لمبه شوه، چیغي شوې، دوړې شوې، د امبولانسونو غږ شو، پولیس راغلل، خبریالان راښکاره شول. مازدیګر کراره کراري شوه. پورې غاړه د دریو ړنګو دوکانونو خښتو نیم…
تنهایي پرسته (لنډه کیسه): امنه عزیزي
لیکواله: امنه عزیزي تیارې یې خوښېدې، که څه هم کور کې برېښنا وه، خو د برنډې څراغ یې روښانه نه کړو، په برنډه کې په پروت کټ کې کېناستله، په…
چې مرګ يې شي مېلمه|لیکوال: حیات ژوند
سر يې پورته کړ او د دېوال پر ټټر ځوړند ساعت ته يې وکتل. وخت د شپې پوره دولس او اووه ویشت دقیقې وې. ساعت ته يې لاس وروغځاوه؛ خو…
اړول/ اجمل پسرلی
په سمندر کې د کشتۍ دوه څراغونه لکه په توره شپه کې د ترهیدلي پیشو غبرګې سترګې. بیړۍ رانژدې کیده، غږ یې نه و، که یې غږ د سمندر شمال…
ماریا (لنډه کیسه) لیکواله: صفیه وردک
ماریا ټولګي ته راننوته.د کړکۍ تر څنګ کښېناسته.رنګ يې تښی و.بوټونه يې دوړن وو.په سپېرو شونډو يې یو ځای وینه ور وچه وه.بې له دې چې ترې وپوښتم راته کړل…
وخت/ اجمل پسرلی
د ثانیه ګر ستن له دولسو واوښته، بیرته دولسو ته ورسیده. چا پوښتنه وکړه: «جنازه ناوخته نه شوه » هیچا ځواب ورنه کړ. ثانیه ګر دولسو ته نژدې شو….. بهر…
د ښار لاره/ لیکونکي : خان محمد سیند
د کوټې پر برنډه له خپلې کونډې سپین سرې مور، ځوانې میرمنې او یوازینۍ وړې لور مجلې سره ناست و. د څلور واړو مخې ته د چای پیالې او ډک…