سور/ اجمل پسرلی
ډزې شوې، چاودنه وشوه، چیغې شوې. منډې شوې. د امبولانسونو غږ شو. خبریالان راغلل: « څو وژل شوي؟» پولیس د خبریال کمره پورې وهله. نارې یې کړې: « د خدای…
قاتله هم زه او مقتوله هم زه (لنډه کيسه) لیکواله: نسيمه باري
نيمه شپه وه، د کور ټول غړي په خواږه خوب ويده ول، خو وږمې ته خوب نه ورته، له خپلي خوني راووته او د کور په غولي کي يوازي کښېناسته.…
د کيسې پايله/ ژباړه: نسيمه باري
اردو ليکنه: واجده تبسم رخشانه په ځای کي پرته وه او د خپلو هغو اوښکو علت يې راياد سو چې د تېرې يوې اوونۍ راهيسي يې تويولې. په دې وخت…
روح/ هیله غضنفر
غرمه وه۰ غوټۍ حویلۍ ته ووته۰ له خپلې تورې پیالې سره په یو کونج کې لمر ته کښیناسته۰ د منې ښایسته لمر ځلېدو خو حرارت یې تر ښایست ډېر کم…
پياله/ اجمل پسرلی
خوشال د موبایل شیشې ته د ادیلا عکس راوست. دا عکس یې پرون د پوهنتون په بر سر کې له ونو سره اخیستی و. د مني په زیړو پاڼو کې…
مچان/ اجمل پسرلی
بوډا چې کوټې ته ننوت د ګوړې له چکۍ مچان والوتل. بوډا سر پر بستره کیښود. له کړکۍ رالویدلي مازدیګرني لمر یې سترګې وبریښولې، سترګې یې پټې ونیولې. ورو د…
وږې اروا / بارکوال مياخېل
اويا کلن پلار يې له يوې نيمې مياشتې ناروغ پروت وو، زوى يې د دوو لاسو مزدوري کوله، چې څه يې ګټل هغه يې څټل. دومره پيسې ورسره نه وې،…