Category: لنډې کیسې

خلک به څه وايي ؟؟ غوښتل مې دې نړۍ ته راشم ، په عمومي زېږنتون کې مې بابا مور ته وویل یوازې خصوصي روغتون ! مور مې وویل ولې ؟…

له بېرون طرفه د لرګینې دروازې زنځیر وشرنګېده، دی چې د زنځیر د شرنګه په تمه ناست و، نېغ په خپل ځای کې ولاړ شو. خپل کوچنی بدن يې په…

د زندان پنجره یې په دواړو لاسونو کلکه ونیوله. په دالانه کې د بوټونو ټک ټک وو. سړي سر وربیرته کړخو پوزه یې پر پنجرې ولګیده او څوک ورښکاره نه…

سکاره / لنډه کيسه/ بصيرالحق عادل د کندز په ياد له دوه ورځو راهيسې يې څه نه و خوړلي. که د ناروغانو په درملنه بوخت هم و خو زړه ته…

د شپې دولس بجې وې. دوه ساعته کیدل چې ګل ولي له خپلې دوهمې ښځې تاج بي بي سره په پالنګ اوږد غزیدلی او د هغې له نازک بدن سره…

ټول ژوند مو ښار کې تېر کړ خو بیا هم د یوه ښه کور څښتنان نشو. د خور کور مې ښار کې و، موږ په هغه کې اوسېدو خور مې…

کندز ښار د اوسېدونکو په یاد لومړۍ شپه وړمه ورځ یې راته وویل چې له ښاره ووځم. باور مې نه کېده. نه مې غوښتل ویې منم. ولې به دلته جنګ…

د چهلستون د باغ په څنګ کې سوکه سوکه روان و. د باغ د نوي دېوال سیوری د کم سوري سړک بل سر نه اوښتی و. له څنګه یې تېرېدونکي…