ماتم/ صفیه وردک
واوره ورېده. د ځمکې مخ سپین ځلېده. اسمان خړ تر سترګو کېده,د کابل دودونو د تل په شان پوښلی و. ستوري نه وو. د سپیو غپا د شپې چوپتیا ماتوله.…
د تاند ارشیف
واوره ورېده. د ځمکې مخ سپین ځلېده. اسمان خړ تر سترګو کېده,د کابل دودونو د تل په شان پوښلی و. ستوري نه وو. د سپیو غپا د شپې چوپتیا ماتوله.…
ارزښت د شپې مې خوب ښه و. ته هم ارام ویده وې. لاس دې داسې راباندې چاپېره کړی و لکه ګران بیه لوښی چې تکیه کوې. ما ځان خوندي احساساوه.…
مه راته ګوره داسې یې راته کتل لکه په ژوبڼ کې چې نوی نادره حیوان ویني.ځان مې پوه نه کړ. لورې مې بدل کړ. سړی هغه خوا راغی. ورته ومې…