محمد شفیق همدم –
از چهار دهه بدین سو افغانستان مورد تجاوز فرهنگی، سیاسی و نظامی پاکستان قرار دارد، اما پاکستان و هندوستان از سال ۱۹۴۷ بدین سو از دشمنان سرسخت یکدیگر به حساب می‌روند. برای دفاع از آب‌های گرم بحر هند و در مقابل تجاوز اتحاد جماهیر شوری اسبق، بیش از یک میلیون افغان شهید شدند. باوجود تمام این جان‌نثاری‌ها از سقوط حکومت داکتر نجیب الله، یعنی از ۱۹۹۲ بدین سو افغانستان به میدان جنگ نیابتی پاکستان و هندوستان مبدل گردیده و صدها هزار افغان بی‌گناه در این جنگ‌ها جان‌های شرین خویش را از دست دادند. باوجوداینکه رهبری حکومت افغانستان، پاکستان و هندوستان بارها از جنگ نیابتی در افغانستان صحبت میکنند، اما هندوستان تا هنوز سهیم بودنش را در این جنگ نپذیرفته است. رهبری حکومت پاکستان بارها اعتراف نموده که جنگ ایشان در افغانستان علیه هندوستان است. آشکار است که هندوستان یک بخش عظیم این جنگ را تشکیل می‌دهد، اما تا هنوز در این مورد هیچ نوع مسئولیت را نمی‌پذیرد و افغان‌ها را ابزار فراداده و به خون صدها هزار افغان که به خاطر هندوستان کشته میشوند، هیچ اهمیت قائل نیست. پس وقت آن فرارسیده که افغان‌ها این موضوع را با جدیت تحلیل و ارزیابی نموده و روابط خویش را با این دو کشور مبنی بر منافع ملی خویش برقرار نگهدارند، نه مبنی بر احساسات و عواطف.
در این جنگ نیابتی افغان‌ها، نیروهای بین‌المللی به رهبری امریکا و حتی پاکستان بیشترین خسارات و قربانی را متحمل گردیده است. اما حکومت هندوستان حاضر نیست که در این مورد مسئولیتش را بپذیرد. در یک دهه اخیر تمام تلاش‌های مذاکرات با طالبان توسط پاکستان مختل و متوقف گردیده. شرط پاکستان برای توقف جنگ در افغانستان و مذاکرات با طالبان کاهش و یا قطع روابط افغانستان با هندوستان است. پاکستان به این شرط خویش پابرجا بوده و بارها در برابر هر تلاش برای صلح این شرط را مطرح نموده است. افغانستان برای دوستی با هندوستان قیمت گزاف می‌پردازد و در این دوستی یک‌جانبه صدها هزار افغان کشته و افغانستان به اثر ویرانی‌ها ملیارد ها دالر خسارت برداشته است، اما در بدل این‌همه افغانستان چی به‌دست آورد؟ هندوستان چند سرویس کهنه، چند هزار بورسیه بی‌کیفیت، یک پرچم در وزیر اکبر خان و در چند پروژه کوچک همکاری نموده است. پاکستان صدها دهشت افگن، انتحاری و هزاران تن باروت و جنگ‌افزار برای کشتن افغان‌های بی‌گناه می‌فرستد. اما هندوستان هیچگاه در مورد تجاوز و حملات پاکستان علیه افغانستان به خاطر هندوستان عکس‌العمل نشان نداده و ظلم ستم پاکستان را نادیده می‌گیرد.
پاکستان نه تنها در جنگ‌های نیابتی مصروف بوده بلکه از سال‌ها بدین سو افغانستان را مورد حملات توپخانه‌ای قرار داده و نقاط ستراتیژک کشور را در کنار خط دیورند اشغال نموده و به اشغال اعراضی افغانستان و کشتار مردم بی‌گناه در حملات توپخانه‌ای خویش ادامه می‌دهد. هندوستان این وضعیت را تماشا نموده و علیه این اعمال غیرانسانی پاکستان و تجاوز سیاسی و نظامی این کشور در افغانستان، خاموشی اختیار نمود است. اما برخلاف تقاضای نامشروع پاکستان افغانستان به‌طور بی‌سابقه به حضور گستره سیاسی و استخباراتی هندوستان لبیک گفته و چهار قو نسلی این کشور را در چهار زون افغانستان بازنموده و قراردادهای ملیارد ها دالر را به ارزان‌ترین قیمت به هندوستان اعطا نموده است. سه سال قبل در بدترین شرایط، زمان که افغانستان مورد تجاوز حملات توپخانه‌ای پاکستان قرار داشت، ریس جمهور اسبق کشور، حامد کرزی از هندوستان چون یک گدا تقاضای همکاری نمود، اما هندوستان با بسیار بی‌رحمی حالت افغان‌های که به خاطر هندوستان کشته می‌شدند، را نادیده گرفت و حامد کرزی را دست‌خالی به کابل روان کرد.
افغان‌ها به دوستی خویش با هندوستان افتخار میکنند، اما دوستی با هندوستان به هیچ نوع قابل‌قبول پاکستان نیست، پس هندوستان باید با درک این موضوع با افغانستان دوستی کند. دشمنی و جنگ افغانستان و پاکستان به خاطر روابط با هندوستان کدام راز پنهان نه بلکه یک حقیقت است. چنانچه ریس جمهور غنی این جنگ را یک جنگ اعلان نا شده می‌خواند. باوجوداینکه افغانستان نباید میدان جنگ دو قدرت خطرناک اتمی در منطقه باشد، اما با در نظر داشت شرایط کنونی، افغانستان و هندوستان به یکدیگر ضرورت دارند و یک افغانستان با امن، باثبات و خودکفا می‌تواند که یک دوست و شریک توانا برای هندوستان باشد. پس هندوستان نباید مانع گفتگوهای صلح گردیده و در پشت پرده برای بن بست مذاکرات تلاش کند، بلکه با افغانستان همکاری مالی، سیاسی و نظامی نموده تا از یک سو افغانستان در مقابل دشمن مشترک این دو کشور ایستادگی کند و از سوی دیگر زمینه صلح و امنیت فراهم گردد.
هندوستان باید به بازی شیطانی یا “کالاجادو”خویش خاتمه داده، از دوستی و صداقت افغان‌ها سو استفاده نه نموده و از افغانستان به‌طور که سزاوار آن است حمایت کند. افغان‌ها نباید قربانی عواطف و احساسات خویش شوند و باید در چنین موارد بیشتر به منفعت و امنیت خویش به اندیشند. هندی‌ها خوشبخت‌اند که در کنار افغان‌ها امریکایی‌ها نیز زیر نام جنگ علیه دهشت افگنی با دشمنان هندوستان می‌جنگند. هندوستان باید افغانستان را چون یک دوست کمک کند، نه چون یک برده و نگزارد که دیگر افغان‌ها در این جنگ نیابتی دست‌خالی و شکم‌گرسنه بمیرند. پاکستان و هندوستان باید هرچه زودتر به این جنگ کثیف خویش در افغانستان خاتمه بخشند. و اگر رهبری حکومت افغانستان تحت نفوذ این دو کشور نمی‌توانند که از استقلال، تمامیت ارضی و حاکمیت این کشور دفاع کنند، مردم کشور حق‌دارند که توسط شورای امنیت سازمان ملل متحد این دو کشور را وادار سازند تا به جنگ نیابتی خویش در افغانستان خاتمه بخشیده و نظر به قوانین بین‌المللی این دو کشور باید که برای ویرانی ها و تلفات به افغان‌ها فرامت جنگی بپردازند.
نویسنده محترم مقاله جنګ نیابتی !با تقدیم سلام واحترام درمورد تحلیل علمی شما احتراما نګاشته میشودبه همه معلوم است که پاکستان ازخود تاجنګ عمومی دوم کدام تاریخ مستقل تحت هیچ نام ونشان درنقشه جغرافیه یی، تاریخی وسیاسی جهان ندارد بلکه بعد ازختم جنګ عمومی دوم از خاک هندوستان که مستعمره هندوستا ن بود و برخی ازخاک افغانستان تحت جبر استعماروقت برطانیاکبیر جبراجداوتحت نام پاکستان برای تطبیق نقشه ها وپروګرام های استعماری غرب تاسیس وبه میان امده است . که جنګ پاکستان وهندوستا ن وجنګ افغانستان وپاکستان تا وقتکه همین جغرافیه هندوستا ن، پاکستان و افغانستان پا بر جاباشند حتمی وقسما طبعی خواهندبود . بنابراین صلحی واقعی نه بلکه صلحی قسمی باموجودیت تو ا زن قوا بین این سه کشور وتقا ضای منافع قدرتهای استعماری درمنطقه بادرنظر داشت تقاضاهای اصلی وتاریخی افغانستان وهندوستان متصور باید باشد بنا براین هندوستا ن دوست افغا نستان ودشمن پاکستان ، اما پاکستان دشمن افغانستا ن و هندوستان حتمی وهیشه در ترس خواهند بود پس افغانستان منحیث کشور مستقل ومستقل حق دوستی وتامین ارتباطات سیاسی، اقتصادی واجتماعی با هرکشور جهان علاوه ازهندوستان وپاکستابا سایر کشورهای جهان برقرارنمایند بدون مداخله هندوستاوپاکستان . البته این ارتباطات نبایدبرضد منافع مشروع پاکستان وهندوستا ن وسایرکشورهای جها ن باشد دراین صورت حق مداخله درامور افغانستان نه برای پاکستان ونه ههم برای هندوستا ن ویاسایرکشورهای جهان اسست واګرهرکشور ازکشوردیګرچنین مداخه رابکند ویا بخواهدازادی وحاکمیت ان باتحدید مواجه خواهندنمود کهبه هیچ صورت قابل قبول نیست . قابل تذکرمیدانیم که درطول تاریخ افغانستا وهندوستان باهم دوست بودند ودوست خواهنو بود. . . .
اقای همدم احترامات
در هر پاراگراف جمله های دارید که یک دیگر را نفی میکنند، تیزس اصلی مقاله شما جنگ نیابتی هند و پاکستان است که افغانستان قربانی ان است، در حالیکه شما خواهان نشان دادن عکس العمل از هند در مقابل حملات پاکستان بالای افغانستان هستید و یا هم خاموشی هند را در قبال این حملات پاکستان گناه کبیره می دانید در حالیکه انتخاب روابط بین الملل بین دولت های مختلف مبنی بر منافع مستقیم و غیر مستقیم کشورهاست نه بر مبنی احساسات غیر قابل درک
شما خواهان این استید که افغانستان هیچ سیاست خارجی نداشته باشد، و تمام واقعیت های جیوپولیتیکی را نادیده بگیرد
شما در غرب زنده گی مکنید و اینرا خوب میدانید که هیچ وقت ارقام را نمی توان بدون صدق و درستی ان نوشت، شما در مقاله تان چندین جا (صد ها هزار نفر و میلیارد ها دالر) را یاد آوری کرده اید، یا اینکه حساب را درست یاد ندارید و یا هم به دیتابیس های دسترسی دارید که در ان چنین ارقام درج هستند که برای عقل سالم فهم ان غیر قابل درک است
همچنان ریاضت مسلکی و فعالیت مدنی تانرا قربانی احساسات تان نکنید، به گفته یک اکادمیسین بریتانوی ((هيچ وقت اجازه ندهید که افکار شخصی و احساسات تانرا داخل مقاله تان کنید.)) ولی شما از کلمات همچو (کثیف، گدا وغیره) استفاده کرده اید که هیچگاه مناسب نیست
در اخیر اینکه یگانه پروژه کامیاب و قابل یادآوری بعد از 14 سال در افغانستان بعداز سپری کردن میلیارد ها دالر توسط باداران امریکایی فقط و فقط یاداوری از بند سلما میشوند که همانا توسط هند صورت گرفته است و جالب اینکه روزیکه مقاله مملو از تضاد های شما نشر شده در همان روز اعلان تکمیل ساختمان و اغاز جمع اوری اب در بند سلما اعلان میشود. یا اینکه شما بدبخت هستید که در چنین روز مقاله تان چاپ شده و یا اینکه واقعا از حوادث و واقعات سیاسی بیخبر هستید
ممنون
حمزه
مسلم هست که هند و پاکستان هر کدام تنها به فکر منافع خودشان هستند و اصلا مردم افغانستان برایشان مهم نیست امیدوارم کشور برادرم افغانستان زودتر از شر دشمنانش رها شود هر روز بهتر از دیروز باشد!