حکمتیار ماما ته سرخلاصی – طنزيه لیک/ ملک میرام ګل

 ماما ګله! که سلام مې درته دروند نه پرېوځي نو په وعلیک یې بدرګه کړه! په سورتونو او حدیثونو ځکه شروع نکوم چې هغه خو ټول تاسو خلاص کړل مګر چا د عمل کمیس ور وانه غوست! دا چې ولې مې درته ماما وویل؟ خالص بابا ویل چې حکمتیار د اور پرتوګ دی که اغوندې یې نو سړی سيځې او که نه یې اغوندې نو لوڅېږي، نو پدې حساب خلاصی مو درنه نشته نو ځکه مې دا رشته د ماما په لقب ترسیم کړه! کله چې تا او شورای نظار یو د بل کورته لوټې وارولې نو که یاد دې شي په لټغن پښتون دې غږ وکړ چې مچینغوزې راواخلئ چې د قام جنګ دی او پدې ترتیب دې پښتانه له شورای نظار سره کله جنګي کړل نو ځکه مې دې لیک کې په قام ننګولی یې، سره لدې چې په رسمیاتو کې ځان د نړیوال اخوانیزم د عسکري قشلې خورظابط بولې او قام پالنه درته د کفر د تناره اورلړونی ښکاري. ماما! وايي چې ((بد تربور په بد ځای کې په کار راځي)) که تا د دې متل د کټ لنګه راټینګه کړې وه نو اوس به پښتون په سیاسي هوجره کې چیلمچي په لاس شورای نظار ته اوبه نه اچولې او نه به دې د بل پاتې شونو ته کېناوه.

کله چې د ډاکټر نجیب د حکومت ترپال د بینین سیوان په کلانترۍ راټول کړل شو نو ستا ناړامه لښکرو د خپل پښتون سر ته مارتول او جبل ونیول، د چا هډوکي یې د خلقي او د چا د افغان ملتي په نوم لکه د څېړۍ د خسو غوندې مات کړل او د بورې پنځوس کیلویي بوجۍ ګانو کې یې په سیند لاهو کړل. وسلې، ټانګونه او طیارې دې د حسین احمد او حمیدګل په امامت د پاکستان پوځ ته په نکاح کې ورکړې.

خپله دې په یو ځای کې ډډه نه لګېده د شپې ځای دې ورک و کله به د چهاراسیاب په پټیو کې ګرځېدې او کله خو به دې سر آن د خمیني تر بالښته هم ورسېد. ځان دې هم خمبه کړ او قام دې هم، د سیاسي شیروار کوچ درنه بل وخوړل او له شومړو یې هم لوټکې ډکې کړې، قام ته دې تشه مټۍ پاتې شوه! له پاکستان پرته دې بل څوک انډیوال نکړ، په عربو کې به یو نیم اخواني درته د لرې نه لاس جیګاوه، د (لا شرقیه لاغربیه) په الفاظو دې د ټولې نړۍ د ګرېوان توکمې وشکولې تا منډه کړه او دوی ستا په ټس کې ستا یتیم او سرسبیله قام خمبيره کړ: ته خو لا ښه وې ځان دې خلاص کړ – په ما یې وکړل د څوباړو ګوزارونه ملتپالي او هېواد پالي خو دې لا له وړاندې خسي کړي وو، د ولس د نجات لپاره یې په تشو نعرو ستوني قبض شول:

برقه ته چې شاعري کړې په دا بې شعوره وخت کې   –   لکه دشت کې چې څوک واوري خپل اواز په واپسۍ کې

برعکس ستا رقیب لکه د چرګې غوندې خپل وزرونه د خپل لښکر ترڅنګ په پرچمي او ستمي چرګوړو هم راخواره کړل، تشه قوله یې هم بېځایه ونه غورځوله، اوونګ او لنګرۍ یې ترې جوړې کړې.

اوس د برم او عظمت په داسې کوماز کې سپاره دي چې د سیاسي واک اشترینګ یې په بشپړه توګه پخپله قبضه کې اخیستی او لګیا دي ستا له قام څخه د واک وروستی پوښاک (موزې) وباسي! په تذکره خو یې د افغان سر شوټه کړ، په افغانستان کې یې هم پړی اچولی او غواړي دوه پراخچې یې کړي! خو په وړاندې یې د ملتپالو د کنډک داوطلب عسکر تیارسئ ولاړ دي:

منمه چې وخت د خپلې څانګې شوکولی یم  –  زه د خپل وجود د تار تړون یمه پښتون یمه

((خواره دې شي وینځه چې د وینځې کالي وینځي)) دا متل که دې په خپله سیاسي المارۍ کې ځای کړی و نو هېڅکله به دې د پاکستان د بوساړې ساتلو او د خپل درمند سوځولومنشي توب نه و کړی، جعلي پاکستان په سیمه کې د انګریزانو استخباراتي ګنډه ده او ټولې نړۍ د دوستمي لوټ په توګه پېژندلی او نور په بنډل کې نشي تېرېدلای، اوس د استعمار پخوانۍ کتابچې نشته، اوس هر غریب هېواد د شتمن هېواد جوالیتوب کوي او مزد اخلي، اوس د سیاسي بازار ژبه زده کول غواړي.

ستا د حزب ټکي زاړه دي د نن وخت د تقاضاوو جوالیتوب نشي کولی، خیر دی فکر پرې وکړه قران ندی، ګوتې پکې ووهه او اپديټ یې کړه. غوسې به نه کوې ګوره! وايي چې ((نه د دین شوې، نه د سادین)) ددې متل په چاړه دې خپل سر وچ وخرېيه، ستا د کلانترۍ تر څپرې لاندې د دین له ادرسه په خلکو داسې مېچنې ګرځول شوي چې له لوی خدای سره یې په فاینل امتحان کې صفر در په شا کړی! خدای به خپل حق در وبښي خو ولس د خپل حق د ملي بس کیلي هغه وخت در ډالۍ کوي چې ته د بښنې ریکشه چالانه کړې او په زوره توبه وباسې! حاجي دین محمد چې د ننګرهار والي و نو په غونډو کې به یې خبرې اوږدېدلې نو خلکو ورته (سه ساعته) ویلې، زه هم خبرې نه اوږدوم او په اخره کې د سپارښتنو دا پنډ در په شا کوم هیله ده چې له چورت وهلو وروسته دا پنډ جیګ کړې: 1)

د نوي فکر په ملي بس کې کېنه او راشه، ملتپالي او خلقیان هم ځان سره وخېژوه او په زړو معاملو د ملي بس ټيرونه وربرابر کړه چخړیتې يې وباسه، د نوي راتلونکي لپاره د شمشاد تلویزین په انګړ کې یو مست اتڼ واچوئ! 2) اسلام خو په هوا نشې تطبیقولی اول باید یوه جغرافیه موجوده وي نو پدې اساس د هرڅه نه مخکې د افغانیت د بڼل شوي کټ لنګه ټینګه کول غواړي، نو د نړیوال اخوانیت تناب سست کړه، اول د خپل ملي بس پنچري ونیسه! 3) د حزبي لوبغاړو خیرن ذهنیتونه هم د کاسو په شامپو وینځل غواړي او پدې یې پوهول غواړي چې اسلام کلاشینکوف ندی چې د خلکو سینې پرې لکه د میده بیز سورۍ سورۍ کړل شي بلکې اسلام د سولې هغه کوتره ده چې هر انسان ته د سلامتیا غومبر وهي! 4) د اوسنۍ سیاسي لښتۍ (شورای نظار) سترګه له تا سوځي نو د سیاسي بوکس وهنې ډګر ستا راتګ ته بشپړ چمتووالی لري! 5) که ستا راتګ کې د وطن او د ملت خیر وي نو خدای دې د ښاپیریو غوندې وزرونه درکړي چې په هوا راشې او که خیر نه وي نو بیا مو پکار نه یې، خدای دې هغه ځای درته ښه کړي چېرته چې دې اړخ لګي! نوټ: دا لیک په ملک میرام ګل اکاډمۍ کې تولید شوی او حزبي لوستونکو ته د نه نېغېدو توصیه کوي.