خټګر(وړه کيسه) فاروق سرور

عجبه کلي دي، خندا پکښي نسته . ناڅاپه يو ږغ راسي چي خندا خو غله يووړه . زه په غله پسي منډي کړم چي له خنداوو ډکه کڅوڼه يې اخيستي وي او خورا چسپ روان وي .

زه پټ په پسې سم او هغه په يو بل کلي ننوزي، چيري چي فضا رنګينه وي، خنداوي هري خواته د مرغانو په شان الوزي او داسي خوږې ناري يې وي چي سړي نشه کوي .

غل سم په يو ګودام ننوزي، چيري چي خورا ډېر سپين ږيري ناست وي چي د سترګو وريځي يې لا سپيني وي چي له پوهي ډک ښکاري .

دلته په سوو له خندا ډکي کڅوڼي په يو او بل پرتې وي . زه له دوي پوښتنه وکړم چي دا څه دي ؟

دوي وخاندي ، زموږ د کلي دپاره د راتلونکي زراو کالو دپاره خنداوي چي موږ يې له بېلو بېلو بې عقلو کلو راټولوو، ولي چي زر کاله دغه زموږ له کلي الوتي وې .

زه پوښتنه وکړم چي څنګه الوتي وې او چا الوزولي وې ؟

بوډاګان وخاندي او واي چي موږ خپل رازونه چاته نه وايو .

زه بيرته په منډه لمړي کلي ته راسم او له هغه سړي چي و ماته يې د غله حال راکړي وي ، پوښتنه وکړم چي په بل کلي کښي زر کاله څه وو .

هغه واي چي اول لاسونه راخلاص کړه ، ولي چي له کرکي يې په سپېرو خاورو کښي وغورزولم . زه زر زر لاسونه ورخلاص کړم چي شاته چا په رسۍ ورتړلي وي .

اوس هغه ګويان سي چي فضا وينې چي د خزان له پاڼو ډکه ده ، له ژړو پاڼو ، ګوره څنګه الوزي ، دا ولي ، په دې چي خندا نسته ، ولي نسته چي ټولو وګړو يو بل وژل ، دا دي اوس بد حاله دي او غل ولي بريالۍ سو چي ددوي پام نه وو ورته . پاته سو بل کلي ، نو هلته زر کاله هم داسي کيسه وه .

زه بيا وپوښتم چي دا هر څه ولي ، خلګ لېوني وو ؟

هغه په خاورو لړلي سړي واي چي د زرو او هوس دپاره او بل …..

بل څه ؟ زه زيات تلوسه ورته واخلم .

ولي چي زما په خله يې نه کول ، بلکه و يې تړلم .

وماته خندا راسي چي ته خټ کړ ، په خاورو سپېره ، په تا کښي کوم د سرو زرو وزر لګيدلي وو چي ستا په خله يې کړي وو .

اوس هغه وژاړي . دا څه ، زه چيغه کړم ، له حېرانتيا څو ګامه شاته سم او ګوټه په غاښ سم .

هغه يو دم له ځانه خاوره وڅنډي چي د کلي يو خورا زيات سپين ږيري وي .

پاي

جولاي کال 2016