سپین سترګې پښتنه/ موسکا حقانيار

موبایل یې وشرنګید. زنګ له خارجه و. ځواب یې ورکړ:
هلو
ــ سلام خورکۍ! ودې پیژندلم؟
ــ علیکم لالاګله، بلا دي واخلم، وروسته له ډیره وخته!
ــ هه هه هه، بیا په ګیلو سر شوي .دا غږ دي ولي داسي ستړی دی؟
ــ له هاغه مخکیني کوره یې په مخه کړم، همدا اوس مې بل کورته کډه راوړه
ــ په یوه ځای ټیک نه درځي، بیا ولي؟
ــ د کور خاوند کرایه لوړه کړه، له مجبورۍ را بار سوم.
ــ ښه، ځه سم کار موکړی. رښتیا دښځي نړیواله ورځ دي مبارک شه!
ــ ښځه او ورځ یې، دا څه اورم لالا؟
ــ لیونۍ ته له خپلوحقوقو ناخبره یې، په دې کال دوولس میاشتو کې، خو به یوه ورځ ښځو ته هم رسیږي.
ــ لالا لیونۍ نه یم، چې سړی د خپل خدای بښلي پلار په هډ کې هیڅ حق ونه لري، نو په خدایې ورځو کې یې حق له کومه سو!
ــ بیا دي څه اوریدلي،د پلار له هډه دي منظور څه ده؟؟
ــ تیره میاست کلي ته تللې وم، هوري خبره سوم چې د خدای بښلي پلار کور، ځمکه او جایداد دي ټول په ډالرو بیباد کړي او دالته په خارج کې دي بنګله ور باندي اخیستي. خیر ده چې له حقه مې منکر یې، یوه پوښتنه خو به دي را څخه کوله. پلار خو موسره ګډ و!
ــ ته خو سمه لیونۍ یې، اول داچې د پلار مشر اولاد زه یم، میراث یې هم زما حق کیږي، بله داچې تر اوسه یوې پښتنې د پلار په میراث کې د حق دعوا نه ده کړي، دا خبره به خامخا بل چا په خوله کې در کړي وي.
ــ هو نو، چې د نارینه پر وړاندي د خپل حق خبره کوم، خامخا به لیونۍ یم!
ــ ډیره سپین سترګې یې، چا ویل چې ته زما خور یې، له حق سره دي مخ پرته شه، نور نه غواړم غږ دي واورم!
ــ وئ لالاګله؛ دا څه وایې…هلو، هلو، هلو

‎‎ستوکهلم ۸\۳\۲۰۱۶