رالېږونکی: احمد ولي احمدي
ګرانو لوستونکو لاندی لیکنه امرالله صالح یو کال مخ کی خپل فیس بوک کی خپره کړی وه. دا لیکه ما بدون د کوم تغیر څخه ستاسی خدمت ته وړاندی کړه. کولای شی دا لیکنه د امرالله صالح په فیس بوک په لاندی پته و ګوړی.
https://fa-ir.facebook.com/AmrullahSaleh.Afg?rf=103458226375463
Amrullah Saleh
شنود مکالمات:
مدتی است که دولت افغانستان شنود مکالمات شماری از افراد و حلقات تحت هدف را بجای استفاده به عنوان ثبوت مادی در محکمه در جنگ های تبلیغاتی و سیاسی استفاده می نماید. درین نبشته بسیار کوتاه نگاهی خواهم داشت به جنبه های حقوقی ، سیاسی ، اطلاعاتی و روانی این این عملکرد . وقتی دولت ها و بخصوص سازمان های استخباراتی تحت هر بهانه و دلیلی شیوه های جمع آوری معلومات و اطلاعات خویش را افشا می سازند معنی اش این است که بخاطر کیک پوستین را به آتش میزنند. دستاورد چنین عملکردی در بهترین حالت آن کوچک و گذرا می باشد و در دراز مدت سازمان های اطلاعاتی و شیوه های کاری آنها را ضعیف می سازد. اول از دید حقوقی قبل از شنود مکالمات اشخاص یا سازمان های تحت کار باید محکمه در جریان قرار گیرد و وقتی مکالمات شنود گردید از آن به عنوان ثبوت مادی علیه هدف و شخص مظنون در محکمه استفاده صورت گیرد. اگر در محکمه چنین افراد و یا بخش های قابل اعتماد نیست باید آنرا ایجاد نمود. شنود مکالماتی که در آن امر محکمه وجود نداشته باشد از دید حقوقی و مطابق به قانون اساسی افغانستان غیر قانونی و پا گذاشتن بر حریم خصوصی انسان ها شمرده میشود. این نوع نقض حریم شخصی در ذات خود بدتر از تلاشی فریکی خانه های مردم است. با افشا شدن مورد اخیر در مطبوعات و استفاده سیاسی و تبلغاتی از آن در بلند ترین سطح ، هیچ جاسوس و تروریست هوشیار از تیلفون استفاد علنی و بی پروا نخواهد کرد. یعنی با یک افشا سازی و استفاده تبلیغاتی یکی از موثرترین شیوه ها / میتود های اطلاعاتی نه تنها که افشا گردید بلکه موثریت خویش را از دست داد. پس باید توازن نفع و ضرر این افشا گری از قبل سنجیده میشد. از دید سیاسی حکومت ها و سازمان هایی به این کار توسل می جویند که در ناچاری و تنگنای شدید قرار گرفته باشند و فکر کنند که بخاطر نجات خویش مجبور اند به هر خس و خاشاکی دست اندازند. سوال اینجاست که آیا حکومت افغانستان از دید صلابت و صلاحیت اینقدر ناچار است که به عوض استفاده حقوقی ازین ثبوت از آن استفاده سیاسی و تبلیغاتی نماید ؟ ایا شخص مورد هدف اینقدر نیرومند و با نفوذ است که باید بخاطر کوچک سازی او یکی از مخفی ترین شیوه های جمع آوری اطلاعات و یکی از موثرترین وسایل جمع آوری اطلاعات را افشا ساخت و موثریت آنراکاهش داد ؟ به این سوال نیز باید مقامات پاسخ دهند. شاید مقامات دولت افغانستان با این کار خویش فکر کردند که از دید روانی دشمن خویش را تضعیف و مردم را اطمینان بدهند که همه چیز تحت نظر است. اما بدترین شیوه راه اندازی عملیات های روانی این است که بلندترین مقام دولتی با استفاده عریان و علنی از وسایل و شیوه های اطلاعاتی آنرا مستقیم علیه یک شخص و یا یک سازمان بکار گیرد. اول بهتر بود ازین ثبوت در محکمه استفاده میشد اگر این کار نشده بود باید از آن به شیوه غیر مستقیم بخاطر افشا سازی و کوچک سازی اشخاص و حلقات جاسوسی استفاده میشد. عطش و علاقه انسانها برای بدست آوردن اطلاعات و معلومات راجع به دیگر انسانها هیچ مرز و حدی را نمی شناسد. غریزه انسان به اطلاعات یک غریزه مست و وحشی است. بخاطر اینکه مرز اخلاقی و حقوقی برای مهار سازی این غریزه ایجاد گردد کشور ها قانون و میکانیزم نظارت برای چگونگی استفاده از وسایل اسخباراتی را ایجاد میکنند . شاید امروز توانایی اطلاعاتی و وسایل آن در دست انسانهای خوب و نجیب است. اماپرسش اصلی و مسله در محور اصولیت و ارزشهاست . باید به فردا و فردا ها فکر کرد . اینجا مصونیت حریم خصوصی انسانهای این جامعه در کل مطرح است. آیا دستگاه قانون ساز افغانستان توانایی پرداختن به این مساله بسیار نازک را دارد ؟ در شورای ملی افغانستان ازین دید چند نفر مطمین و با فهم داریم که موضوع را درک کند ؟ باز هم باید فکر کرد.
گل مرجان يي نه مني….كه ده گل مرجان په گته يي مني يي او كه نه ني مني 🙂
گل مرجان يي نه مني -:) كه ده گل مرجان په گته وي نو شايد د منلو جانس به وه