هغه ژبه، چې زموږ د ژبپوهانو او لوستو نه زده

اسلام اعليکم و رحمت الله و برکاته و اما بعد!
ښاغلي قرار صيب ته په درنښت سره به ووايم، چې اوس مو سره واوښته نو سره شاربو به يې، چې ستونزه په ما او تا کې ده او که زموږ په ملت کې.ما ستاسو دغه کرښې «زموږ نالوستي نه شعر ویلای شي، نه لنډه کیسه لیکلای شي، نه هنري نثر، نه کتابونه تالیفولای شي او نه مشاعرې کولای شي.» رابرسېره کړې او ستاسوو فلسفي ورته انګېرنه مې ولسوتله، نو ځکه مې وغوښټل چې دغه شننه درته وليکم.
د افغانستان موډرن تعليمي سيستم په ۱۳۱۲ هـ شمسي کې رامنځ ته شوی او له دې مخکې د چارکتاب، پنجکتاب او قدسيې او داسې نورو ببولالو دوران وو او تر هغې مخکې کليوالي ذهنيت او فلکولوري انداز وو، چې زموږ د افغاني ژوند کيسې تر نننه د نا لوستو لخوا تر موږه رارسېدلې دي، چې د مينې په اړه د مومن خان او شيرينو، د ليلا او مجنونوو د فرهاد او داسې نورو مشاهيرو کيسې په شفاعي بڼه تر موږ رارسېدلې دي، چې زياتره يې زموږ او تاسو ميندو او يا نيا ګانو په ډېر امانت سره موږ ته کړې دي.
د ديو، شيشکو، پيريانو ، پريانو، شیطانګومک، هندوـمسلمان هلکک او يه لسهاوو نورې کيسې تر موږ رارسېدلې دي. د شعر په نړۍ کې مو هم ېډر داسې بې سوادان شته، چې موږ ته ملي ارزښتونه ګرځېدلي دي، لکه زموږ نامتو شاعر «ملنګ جان». د افغانستان د مېړنيو يادون هم په تاريخې بڼه تر موږ رارسېدلی دی، چې هم ځواني پکې شته او هم مېړانه پکې شته، هم مينه او هم هېوادپالنه، مګر تاسو د خپل نظري شاليد انخور په نننۍ ليکنه کې داسې رابرسېره کړی، چې ګواکې تاسو عقل کُل په هر څه پوهېږی او د افغانستان د لوستو او نا لوستو په اړه مو د بې اُمته پيغمبري وړاندوينه او يا تعبير يادوی، خو زما اندېښنه دا ده.، چې ايا تاسو يو ځلې هغه څه چې ليکی نو يو وار يې بيا لولی او يا دا چې هرڅه مو وليکل، نو هغه هم علمي دي او هم د کاڼی کرښې!
ستاسو وړانديز د زړه او يا د مينې ژبه! دغه يو شعار دی، مګر په ټولنه کې ټولنيز اصول دي، قوانين دي او اداره ده، چې خپل مقررات لري، نه شي، کېدلی چې عام او خاص ټول يو ډول وي، ځکه بيا نو داسې حالت رامنځ ته کېږي، لکه نن چې د کرزي په دولت داري کې رامنځ ته شوی، چې نه نر معلوم دی او نه هم ښځه! نه ملي ژبه څرکنده ده او نه هم افغاني هويت! بس هر څوک يې هغسې ډنګوي، چې نور يې ورته غږويي!
زما وړانديز تاسو محترم ته دا دی، چې ليکنې مو که څېړنيز اصول، پوهنيز شاليد نه لري، نو هڅه وکړی، چې لږ تر لږه يو سم ټولنيز پيغام خو ولري، نه لکه دغه او يا نورو ليکمنو موه، چې چېرې مو يو او بل او په دې کې مو بيا نالوستي غندلي او بل ځای مو لوستي پکې سپېره کړي دي! له بده مرغه بايد درته ياده کړم، چې ستاسو د چاپېر وړې ستونزې ستاسو د ذهنيټ د انځور بنسټ دی، مګر لږ له خپل ذهني چاپېره راووځه چې د ژوند ټول اړخونه درته ښکاره شي!
ستاسو د نورو ليکنو په تمه
معه سلاموکم الاهلول صابرين
ملا ميوند آخوند

سلامونه هيوادوالو
هيله ده چي خفگان په كي نه وي ، قرار گله ستا ليكنه د قدر ور ده په وسني وخت كي. حالات داسي راغلي چي نه په ملا او نه په روشنفكرو افغانان اعتبار كوي او علل يي هم جوت دي.
او ميوند اخوند ته د سلام وي مدام شي او له مفهومه دكه ليكنه كوي. مننه
وسلام

ملا ميوند آخونده تا ديره بي جايه نيوكه كري

قرار صاحب سل په سله يې درسره منم، ستونزه په خلکو کې نه ده، ستونزه ټوله په دولتي لوستو چارواکو کې ده، په اوسني افغاني نظام کې ولس يوې لمدې لښتې ته ورته دی، هرې خواته يې چې کږوې، هغې خواته کږېږي.

د افغانستان لږکي د افغانستان ضد مفکوره لري

دافغانستان په لږکیو کښی د هیواد ارزښت او مینه د نیشت برابره ده، د ستمیانو د تحریک او بیا ورپسی د شمالي ټلوالي سیاست دغه لږکي د افغانستان پر ضد یو دریځ خپلولو ته رسولي دی.
ددوي هغه کسان چې په دولت کښی وي بیله شخصی ګټو تر لاسه کولو او دافغانستان ملي ګټو ته د زیان رسولو نه پرته بل مقصد او مرام نلري.
کوم کسان چې په دی لږکیو کښی د هیواد په ګټه خبري کوي هغه ته ددوي په خپل منځي مجلس کښی غدار او ددوي په اصطلاح د خراسان باستان باغی ویل کیږی.
په داسی حالاتو کښی پښتانه باید د لږکیو پر وړاندي له ډیپلوماسی او نرمښته کار واخلي. هغه محرومیتونه چې دغه لږکي ورسره مخامخ ول باید په تدریج سره پای ته ورسول شی.
ولی ددی معنی دانه ده چې ستمیان او د شمالی ټلوالي خونخوار ځناور دی موږ ته څوک په ملي څیرو او اتلانو را وپیژنی.
موږ له لږکیو سره دیوه هیوادوال او افغان په صفت چلند کوو دا دیوه اکثریت په صفت د پښتنو مسولیت دی ولی داسی نه ده چې موږ ددوي نفسیات او خواهشات نه پیژنو